Roger Chapman

Roger Chapman (2018)
Imię i nazwisko	Roger Maxwell Chapman
Pseudonim	Chappo
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1942 Leicester
Instrumenty	głos
Gatunki	rock
Zawód	wokalista, kompozytor
Aktywność	od 1966
Powiązania	Family, Streetwalkers
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Roger Maxwell Chapman (ur. 8 kwietnia 1942 w Leicesterze^[1]) – brytyjski wokalista i kompozytor, najbardziej znany jako frontman zespołu Family (1966–1973) i Streetwalkers (1974–1977). W 1979 roku rozpoczął karierę solową. Działał głównie w Niemczech (między innymi z własnym zespołem Shortlist). Jako wokalista Family znany był z charakterystycznego, groteskowego vibrato.

Roger Maxwell Chapman urodził się i wychował w mieście Leicester. Karierę muzyczną rozpoczął dołączając w 1966 roku do The Farinas, zespołu założonego w 1962 roku w Leicester Art College. Pierwszy skład zespołu tworzyli: John "Charlie" Whitney, Tim Kirchin, Harry Ovenall i Jim King. W 1965 roku Kirchina zastąpił Ric Grech, a Roger Chapman dołączył w następnym roku. Zespół zmienił na krótko nazwę na The Roaring Sixties, a później na Family. Po przeprowadzce do Londynu zespół w 1967 roku wydał singiel „Scene Through An Eye Of A Lens”, który był zwiastunem jego debiutanckiego albumu, Music In A Dolls House. Wydany w 1968 roku album był mieszanką stylów muzycznych, takich jak blues, folk, jazz, która wkrótce miała być określana jako psychodelia^[2]. Zespół prezentował efektowne piosenki, niekiedy udziwniane pod względem formalnym (interludia, cytaty), brzmieniowym (mocny kontrast z brzmieniem instrumentów egzotycznych) i wokalnym (akcentowane, groteskowe vibrato w glosie wokalisty). Kilka jego nagrań znalazło się na listach przebojów: „No Mule’s Fool”, „Strange Band”, „In My Own Time” i „Burlesque”^[1], która doszła do 13. miejsca na brytyjskiej liście singli. Family, przypuszczalnie dzięki unikalnemu wokalowi Rogera Chapmana kontynuował udaną karierę aż do 1973 roku. W tym roku nagrał swój ostatni album, It’s Only A Movie. Później jednak różnice w podejściu do muzyki poszczególnych członków zespołu sprawiły, że zakończył on działalność. Przedtem jednak odbył pożegnalną trasę koncertową kończąc ją 13 października na Politechnice w Leicester^[2].

Roger Chapman postanowił kontynuować pisanie piosenek z byłym kolegą z zespołu, Charliem Whitneyem, tworząc wspólnie z nim zespół Streetwalkers^[2]. Efektem działalności zespołu były takie albumy jak: Streetwalkers (1974), Downtown Flyers (1975), Red Card (1976), Vicious But Fair i Live (oba z 1977)^[1]. W 1977 roku zespół Streetwalkers rozpadł się, a rok później Roger Chapman rozpoczął działalność solową w Niemczech^[3].

Z udziałem muzyków studyjnych nagrał w 1979 roku album Chappo. Pojawił się w programie telewizyjnym Rockpalast i wydał singiel „Let's Spend the Night Together” który przyniósł mu sukces. W Niemczech postanowił pozostać na dłużej. Przebywał tam 20 lat. Kolejnym jego albumem był Live In Hamburg (1979). W 1981 roku zdobył tytuł Najlepszego Wokalisty (Best Singer) w klasyfikacji German Music Awards, nagrodę zdobył również jego album Hyenas Only Laugh for Fun. Chapman samodzielnie lub wraz z towarzyszącym mu zespołem Shortlist nagrał w latach 80. szereg albumów: He Was… She Was… You Was… We Was… (1982), Mango Crazy, (1983), The Shadow Knows (1984) i Walking The Cat (1989). W 1983 roku uczestniczył jako główny wokalista w nagraniu singla Mike’a Oldfielda „Shadow on the Wall”. Działalność nagraniową i koncertową kontynuował w następnych dekadach: w 1989 roku wydał Walking the Cat z udziałem Alvina Lee i Boba Tencha, w 1996 – Kiss My Soul, a w 1998 – A Turn Unstoned? i dwupłytową kompilację Anthology 1979-1998. W 2009 roku ogłosił, że zaprzestaje występów na żywo^[3]. W tym samym roku wydał podwójny album, Hide Go Seek, na którym znalazło się 28 utworów, w tym nagrania wcześniej niepublikowane, dema i wersje alternatywne utworów^[2].

• Wiesław Weiss: Rock Encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991. ISBN 83-207-1374-9.

• Roger Chapman w bazie IMDb (ang.)
• Roger Chapman na Discogs (ang.)