Robert Christgau
.jpg) Robert Christgau (2010) | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz muzyczny |
| Strona internetowa | |
Robert Christgau (ur. 18 kwietnia 1942) – amerykański dziennikarz, krytyk muzyczny; który sam siebie obwołał „naczelnym amerykańskim krytykiem rockowym” (ang. Dean of American Rock Critics)[1][2].
Życiorys i działalność
[edytuj | edytuj kod]Dorastał w Nowym Jorku, jak sam twierdzi, muzyką rockową zainteresował się po przyjeździe do miasta Alana Freeda w 1954. W 1962 uzyskał stopień licencjata z języka angielskiego w Dartmouth College[3]. Początkowo pisał opowiadania, następnie był dziennikarzem sportowym, wreszcie dostał posadę w gazecie „The Star-Ledger” w Newark[3]. Po opublikowaniu jednego z jego reportaży w magazynie „New York”, na początku 1967 otrzymał propozycję pracy w magazynie „Esquire”. W 1969 w wyniku zamknięcia redagowanej przez siebie kolumny przeniósł się do The Village Voice. W 1971 opracował i zainaugurował sondę Pazz & Jop; wyniki są publikowane na łamach „The Village Voice” corocznie w lutym. Przez kilkanaście lat prowadził na łamach gazety kolumnę Consumer Guide. W 1972 objął posadę krytyka w tabloidzie „Newsday”. Od lat 90. recenzje były równolegle publikowane na oficjalnej stronie internetowej dziennikarza.
Z „The Village Voice” odszedł w sierpniu 2006, krótko po przejęciu gazety przez spółkę Village Voice Media[2]. Od grudnia 2006 kolumna Christgau w „Newsday” była publikowana online za pośrednictwem serwisu MSN Music (od czerwca 2007 co miesiąc). Pierwotnie dział zawierał 18-20 krótkich recenzji zakończonych klasyfikacją od A+ do E-. W 1990 Christgau zmienił formułę zamieszczania recenzji, grupując je tematycznie (od najsłabszych do najlepszych albumów wydanych w danym miesiącu). Od sierpnia do końca 2007 był dziennikarzem Rolling Stone[4]. Od marca 2008 do zamknięcia gazety w marcu 2009 wchodził w skład zespołu redakcyjnego magazynu „Blender”[5].
Jako najlepszych muzyków w historii wymienia takich jak Louis Armstrong, Thelonious Monk, Chuck Berry, The Beatles i New York Dolls[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Robert Christgau, Dean of American Rock Critics. robertchristgau.com. [dostęp 2010-03-06]. (ang.).
- ↑ a b Judy Rosen: X-ed Out: The Village Voice fires a famous music critic. slate.com, 5 września 2006. [dostęp 2010-03-06]. (ang.).
- ↑ a b Christgau, Robert (2004), „A Counter in Search of a Culture”. Any Old Way You Choose It, Cooper Square Press, s. 2.
- ↑ Robert Christgau: Poptastic bye-bye. [w:] ARTicles [on-line]. 27 marca 2009. [dostęp 2010-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-07)]. (ang.).
- ↑ „Blender”, s. 16, czerwiec 2008. Dennis Publishing.
- ↑ Barbara O'Dair: A conversation with Robert Christgau. Salon, 9 maja 2001. [dostęp 2010-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-07)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
