Robert A. Taft

Pełne imię i nazwisko	Robert Alphonso Taft
Data i miejsce urodzenia	8 września 1889[1] Cincinnati[1]
Data i miejsce śmierci	31 lipca 1953[1] Nowy Jork[1]
senator z Ohio
Okres	od stycznia 1939 do lipca 1953
Przynależność polityczna	Partia Republikańska
Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Alphonso Taft (ur. 8 września 1889 w Cincinnati, zm. 31 lipca 1953 w Nowym Jorku) – amerykański polityk.

Życiorys

Uczęszczał do szkół publicznych w Cincinnati, a także w Manili^[2]. W 1910 ukończył studia na Uniwersytecie Yale, a trzy lata później w Harvard Law School^[2]. Wkrótce potem został przyjęty do palestry i otworzył prywatną praktykę prawniczą w Cincinnati. W trakcie I wojny światowej pracował w United States Food Administration, a po jej zakończeniu w Amerykańskiej Administracji Pomocy^[2]. W latach 1921–26 i 1931–32 zasiadał w legislaturze stanowej Ohio^[2]. W 1938 został wybrany do Senatu, z ramienia Partii Republikańskiej^[2]. Był krytykiem Nowego Ładu i polityki gospodarczej Franklina Roosevelta, uważając ją za socjalistyczną^[1]. Wzywał do zrównoważenia budżetu i mniejszej centralizacji władzy w stolicy kraju. Przed atakiem Japonii na Pearl Harbor był izolacjonistą i antyinterwencjonistą^[1]. W 1947 opracował, wraz z Fredem Hartleyem, antyzwiązkowy Labor Management Relations Act, znany jako „ustawa Tafta–Hartleya”^[1]. W latach 1940, 1948 i 1952 bezskutecznie ubiegał się o nominację prezydencką swojej partii^[2]. Po II wojnie światowej sprzeciwiał się współpracy Stanów Zjednoczonych z NATO^[1]. W izbie wyższej zasiadał do śmierci^[1].

Był synem Williama Tafta^[1].