Rafał Ostrowski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	24 października 1967 Pajęczno
Przebieg służby
Lata służby	od 1987
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• WSOWZ • 6 pz, 2 BZ • AON • 6 BKPanc • 12 DZ, 12 BZ • PKW Irak, 12 BZ, 12 DZ • AON • 7 BOW • 12 BZ • 7 BOW • SGWP
Stanowiska	• dowódca pl, kp, kpr • dowódca bcz • szef sekcji rozpoznania w sztabie DZ • d-ca bzmot BZ • d-ca zgrupowania bojowego PKW Iraku • szef Wydziału Rozpoznania w sztabie DZ • z-ca d-cy 7 BOW • z-ca d-cy 12 BZ • dowódca 7 BOW • z-ca szefa i szef ZPiPRSZ w SGWP
Główne wojny i bitwy	Stabilizacja Iraku
Odznaczenia

Rafał Ostrowski (ur. 24 października 1967 w Pajęcznie) – generał brygady Wojska Polskiego, były dowódca 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża, w latach 2020-2022 zastępca szefa Zarządu Planowania i Programowania Rozwoju Sił Zbrojnych - P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, od 2022 szef Zarządu Planowania i Programowania Rozwoju Sił Zbrojnych - P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego.

Rafał Ostrowski urodził się 24 października 1967 w Pajęcznie. W 1987 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1991 był promowany na podporucznika i objął stanowisko dowódcy plutonu w 6 pułku zmechanizowanym w Wałczu^[1]. W 1992 objął funkcję dowódcy kompanii w 2 Brygadzie Zmechanizowanej. W latach 1995–1996 był dowódcą kompanii rozpoznawczej, następnie do 2000 był zastępcą dowódcy – szefem sztabu batalionu szkolnego w 2 BZ. W 1998 podjął studia w Akademii Obrony Narodowej^[2][3].

W 2000 został skierowany do Stargardu Szczecińskiego, gdzie pełnił służbę na stanowisko dowódcy 3 batalionu czołgów w 6 Brygadzie Kawalerii Pancernej^[4]. W latach 2005–2006 pełnił obowiązki szefa sekcji rozpoznania Wydziału G-2 w sztabie 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Od 2006 był dowódcą 1 batalionu piechoty zmotoryzowanej^[5] w 12 Brygadzie Zmechanizowanej w Szczecinie, po czym powierzono mu stanowisko dowódcy 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej^[6] w Stargardzie Szczecińskim, a od 3 sierpnia 2007 dowódca 2 bpzmot imieniem 14 batalionu Ułanów Jazłowieckich^[6]. Od 30 stycznia 2008 do 1 października 2008 był dowódcą zgrupowania bojowego w ramach X zmiany PKW w Iraku^[7][8], po misji powrócił na dotychczasowe stanowisko dowódcy batalionu zmotoryzowanego, którym był do 20 grudnia 2010^[9]. W 2010 został wyróżniony przez Ministra Obrony Narodowej wpisaniem zasług do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego”^[10]. W grudniu 2010 powierzono mu stanowisko szefa Wydziału Rozpoznania G-2 w sztabie 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej^[11]. W 2010 został skierowany na studia podyplomowe w Akademii Obrony Narodowej, po ukończeniu których objął funkcję zastępcy dowódcy 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża w Słupsku^[12]. Od 24 czerwca 2013 do 2 października 2013 czasowo pełnił obowiązki dowódcy 7 BOW^[13][14][15].

1 lipca 2014 decyzją MON Nr 1112 został skierowany do Szczecina, gdzie powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy 12 Brygady Zmechanizowanej w Szczecinie, którym był do 6 grudnia 2016^[16][17]. W grudniu 2016 objął dowodzenie 7 Brygadą Obrony Wybrzeża^[18][19][20]. 15 sierpnia 2020 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady^[21][12]. 29 września 2020 przekazał obowiązki dowódcy 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża^[22] i został skierowany do Warszawy na stanowisko zastępcy szefa Zarządu Planowania i Programowania Rozwoju Sił Zbrojnych - P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego^[23], następnie objął funkcję szefa Zarządu Planowania i Programowania Rozwoju Sił Zbrojnych - P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego^[24].

• podporucznik – 1991

(...)

• generał brygady – 2020

• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
• Gwiazda Iraku
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
• Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1990
• Odznaka pamiątkowa 14 Batalionu Ułanów Jazłowieckich – 2007 ex officio
• tytuł „Oficer Roku” 12 Brygady Zmechanizowanej – 2009^[3]
• uhonorowany mianem najlepszego batalionu na szczeblu dywizji – 2010^[30]
• wpis do „Księgi Honorowej Wojska Polskiego” – 2010^[31][32]
• Odznaka pamiątkowa 7 Pomorskiej Brygady Obrony Wybrzeża – 2016 ex officio

i inne.

• Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
• dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2019. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 223. ISSN 1734-2317.
• dr Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2016. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 259, 264. ISSN 1734-2317.
• dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2013. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 122. ISSN 1734-2317.
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2008. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2009, s. 253. ISSN 1734-2317.
• Oficjalna strona Sztabu Generalnego WP
• Zdjęcie Rafała Ostrowskiego z nominacji generalskiej z 15 sierpnia 2020
• Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2020.