Radosław Majdan

Radosław Majdan (2019)
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1972 Szczecin
Wzrost	185 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub Pogoń Szczecin
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–2001 Pogoń Szczecin 255 (0) 2001–2002 Göztepe 31 (0) 2002–2003 PAOK 4 (0) 2003 Bursaspor 6 (0) 2003–2004 Aszdod 12 (0) 2004–2006 Wisła Kraków 65 (0) 2006–2007 Pogoń Szczecin 27 (0) 2007–2010 Polonia Warszawa 30 (0) W sumie: 430 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2000–2002  Polska 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2011–2012 Polonia Warszawa (bramkarze)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Radosław Majdan (ur. 10 maja 1972 w Szczecinie) – były polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza, komentator i ekspert telewizyjny, działacz społeczny, przedsiębiorca i osobowość medialna.

Wychowanek i wieloletni zawodnik Pogoni Szczecin, dwukrotny mistrz Polski z Wisłą Kraków, reprezentant Polski, uczestnik Mistrzostw Świata 2002. Po zakończeniu profesjonalnej kariery trener bramkarzy, bramkarz piłki nożnej plażowej i blind footbalu. W latach 2006–2009 radny sejmiku województwa zachodniopomorskiego.

W 1986, będąc w piątej klasie szkoły podstawowej, podczas turnieju międzyszkolnego został dostrzeżony przez Włodzimierza Obsta, który zaprosił go na trening Pogoni Szczecin^[1]. Ostatecznie został graczem klubu; najpierw grał w drużunie juniorów, do pierwszej drużyny trafił w 1989, a w ekstraklasie zadebiutował w sezonie 1992/1993, 8 sierpnia 1992 w przegranym 0:3 meczu przeciwko Ruchowi Chorzów^[2]. Przez wiele sezonów był podstawowym bramkarzem Pogoni^[3], występującej wówczas w ekstraklasie (jeden sezon, 1996/1997 w II lidze). Jego największym osiągnięciem w tym czasie było zdobycie wicemistrzostwa Polski w 2001^[4]. Przez cały okres gry w Pogoni był ulubieńcem szczecińskiej publiczności, a szacunek wśród fanów zdobył m.in. podczas meczu ze Śląskiem Wrocław, gdy odebrał jednemu z kibiców Śląska skradziony transparent Pogoni^[5]. Zagrał w klubie łącznie 225 meczów^[6].

W 2001 przeszedł do klubu tureckiej Superligi Göztepe Izmir^[7]. Rozegrał w niej 31 meczów w sezonie 2001/2002 w podstawowym składzie, jednak po zakończeniu sezonu odszedł do PAOK-u Saloniki, w którym wystąpił w czterech meczach^[8] oraz zdobył Puchar Grecji. Wiosną 2003 występował w tureckim klubie Bursaspor, w którym rozegrał sześć meczów w Superlidze^[9]. Latem 2003 przeniósł się do izraelskiego FC Aszdod^[10], gdzie zagrał 12 meczów w pierwszej lidze. W przerwie zimowej został kupiony przez klub ówczesnych mistrzów Polski, Wisłę Kraków^[11]. Z drużyną dwukrotnie sięgnął po tytuł mistrzowski (w 2004 i 2005)^[12]. Występował również w eliminacjach Ligi Mistrzów oraz w Pucharze UEFA. W sezonie 2005/2006 zajął z Wisłą Kraków drugie miejsce w Orange Ekstraklasie. Z powodu kontuzji pod koniec rundy wiosennej w bramce Wisły zastąpił go Mariusz Pawełek, a po zakończeniu sezonu klub nie przedłużył z nim umowy o pracę^[13].

30 czerwca 2006 podpisał dwuletni kontrakt ze swoim macierzystym klubem, Pogonią Szczecin^[14]. 25 czerwca 2007 podpisał kontrakt z Polonią Warszawa^[15]. W klubie występował sporadycznie, będąc zmiennikiem Sebastiana Przyrowskiego. Ostatni mecz zagrał 7 października 2009 przeciwko Pogoni Szczecin, przegranym 0:2^[16]. Karierę sportową zakończył w maju 2010, po czym został rzecznikiem klubu Polonia Warszawa.

W lipcu 2019 poinformował o powrocie do działalności sportowej, przyjąwszy propozycję zostania bramkarzem klubu Śląsk Wrocław Blind Football^[17]. W październiku tego samego roku z drużyną sięgnął po klubowe mistrzostwo świata^[18].

Pierwsze powołanie do reprezentacji Radosław Majdan otrzymał od selekcjonera Henryka Apostela w 1994. W rozegranym 22 sierpnia w Radomiu meczu towarzyskim z Białorusią 22-letni golkiper nie otrzymał jednak szansy debiutu, będąc jedynie rezerwowym dla Andrzeja Woźniaka^[19]. Identyczna sytuacja miała miejsce podczas meczu z Litwą, który odbył się 15 marca 1995 w Ostrowcu Świętokrzyskim^[20].

W reprezentacji Polski zadebiutował 26 stycznia 2000 w towarzyskim meczu z Hiszpanią w Cartagenie, przegranym 0:3^[21]. Był rezerwowym bramkarzem na MŚ 2002, na których rozegrał jeden mecz (jedyny wygrany przez polską drużynę: Polska – USA 3:1). Ostatni, siódmy występ w reprezentacji zaliczył 21 sierpnia 2002 w rozegranym w Szczecinie spotkaniu towarzyskim z reprezentacją Belgii (1:1). Strzegąc reprezentacyjnej bramki przez 449 minut, sześć razy został pokonany przez piłkarzy drużyn przeciwnych. Trzynastokrotnie pełnił rolę rezerwowego, będąc powoływanym na zgrupowania przez trzech selekcjonerów – Apostela, Engela i Bońka.

lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	26 stycznia 2000	Kartagena	Hiszpania	0-3	towarzyski	90 minut
2.	14 listopada 2001	Poznań	Kamerun	0-0	towarzyski	45 minut	Zmieniony przez Adama Matyska
3.	13 lutego 2002	Limassol	Irlandia Północna	4-1	towarzyski	89 minut	Zmieniony przez Andrzeja Bledzewskiego
4.	27 marca 2002	Łódź	Japonia	0-2	towarzyski	45 minut	Zmienił Jerzego Dudka
5.	18 maja 2002	Warszawa	Estonia	1-0	towarzyski	45 minut	Zmieniony przez Adama Matyska
6.	14 czerwca 2002	Tedzon	Stany Zjednoczone	3-1	MŚ 2002	90 minut
7.	21 sierpnia 2002	Szczecin	Belgia	1-1	towarzyski	45 minut	Zmieniony przez Wojciecha Kowalewskiego

Grał w reprezentacji Polski w piłce nożnej plażowej. Karierę z piłką nożną plażową zakończył w 2009.

15 grudnia 2009 został mianowany na dyrektora sportowego oraz kierownika drużyny Polonii Warszawa^[22]. Od maja 2010 pełnił również funkcję rzecznika prasowego w tym klubie. W sezonie 2011/2012 pełnił stanowisko trenera bramkarzy pierwszego zespołu.

W latach 2017–2019 był ekspertem Eurosportu prowadzącym relacje przed i w przerwach transmitowanych przez kanał meczów Ekstraklasy. Od sierpnia 2019 jest stałym ekspertem w programie Liga+ Extra, który emitowany jest na antenach sportowych Canal+^[23]. Był też komentatorem meczów piłki nożnej m.in. w Telewizji Polskiej (w tym na kanale TVP Sport) i Eurosporcie.

W 2020 został ekspertem i komentatorem Ekstraklasy na wyłączność. Dołączył tym samym do stałej redakcji Canal+ Sport^[24][25]. W 2023 na mocy porozumienia pomiędzy Ringier Axel Springer Polska i Canal+ Polska został jednym z ekspertów Przeglądu ligowego, emitowanego przez Przegląd Sportowy Onet za pośrednictwem strony internetowej i w serwisie YouTube. Program nadawany jest premierowo o godzinie 10:00, w każdy piątek tygodnia, w którym rozgrywana jest kolejka piłkarskiej PKO BP Ekstraklasy. To właśnie najwyższa liga rozgrywek piłkarskich w Polsce, jest głównym tematem każdego odcinka, chociaż nie brakuje tam również komentarzy i analiz dotyczących największych lig europejskich, takich jak: Bundesliga, Premier League, Primera División, Serie A, czy Ligue 1^[26][27].

Przez media nazwany „polskim Beckhamem” i celebrytą^[28][29]. Jego sesje zdjęciowe prezentowały m.in. magazyny „CKM” (2004), „Gala” (2006) i „Joy” (2009)^[30]. Podpisał kontrakt z agencją modeli Mag Models^[31].

Wystąpił w kampanii reklamowej perfum dla mężczyzn włoskiej marki Tonino Lamborghini (2008)^[32] i w spotach reklamowych marki Taboo (2008) i firmy produkującej sprzęt sportowy Zina^[33]. W 2012 został ambasadorem marki ubraniowej Pako Lorente^[34].

10 maja 2012 ukazała się biografia Majdana pt. Pierwsza połowa, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Marka Łuszczynę^[35]. Książka dedykowana jest Annie Prus, ówczesnej partnerce Majdana^[36].

Będąc mężem Doroty Rabczewskiej, pojawił się gościnnie w kilku odcinkach reality show Bar (2002, 2004), Mamy cię! (2005) i Mój pierwszy raz (2005)^[37]. Gościł również w talk-shows: Szymon Majewski Show (2008) i trzykrotnie w Kuba Wojewódzki (2004, 2005, 2011), a także w reality show Warsaw Shore (2013). W 2008 był członkiem panelu dyskusyjnego w programach: Miasto kobiet i Tomasz Lis na żywo. Wielokrotnie gościł w programie śniadaniowym Dzień dobry TVN. Był uczestnikiem programów rozrywkowych Taniec z gwiazdami (2009) i Azja Express (2016), bohaterem reality show Iron Majdan (2018)^[38] oraz zawodnikiem w specjalnym wydaniu teleturnieju Milionerzy, w którym w parze z Małgorzatą Rozenek-Majdan wygrali 40 tys. złotych, które przekazali Fundacji TVN – „Nie jesteś sam”^[39].

Wystąpił w teledyskach do piosenek: „Dżaga” zespołu Virgin (2004), „Katharsis” Dody (2007)^[40], „Biegnij” duetu Red & Spinache (2009)^[41] i „Mega luzik” zespołu Monopol (2011)^[42], był też bohaterem piosenki Grupy Operacyjnej „Podobne przypadki”^[43]. Zagrał epizodyczne role w serialach: Chichot losu (2011), Piąty Stadion (2012–2013) i Barwy szczęścia (2016).

W latach 2012–2014 był gitarzystą zespołu rockowego The Trash^[44][45], w którego skład wchodzili też: Piotr Konca, Sebastian Piekarek, Marcin Kleiber i Radosław Owczarz^[46]. 25 stycznia 2013 zadebiutowali utworem „Na niby”^[47]. W 2014 zawiesili działalność.

W 2007 został wybrany do Rady Nadzorczej SSA Pogoń Szczecin^[48], w której zasiadał trzy miesiące. W latach 2014–2020 zasiadał w Radzie Nadzorczej giełdowej spółki MBF Group S.A.^[49]

W 2011 stworzył własną linię perfum Vabun^[50][51]. 28 czerwca 2018 firma Vabun, której był prezesem i największym akcjonariuszem, zadebiutowała na GPW, pojawiając się na rynku NewConnect^[52]. W grudniu 2020 sprzedał swoje akcje w przedsiębiorstwie i zrezygnował ze stanowiska prezesa zarządu^[53].

W listopadzie 2006 został radnym Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego z ramienia Platformy Obywatelskiej, zdobywając ponad 15 tys. głosów. W czerwcu 2009 zrzekł się mandatu^[54].

Ma starszą siostrę Katarzynę i młodszego brata Cezarego (ur. 1980)^[55]. Ich ojciec był marynarzem, a matka Halina (zm. 2023^[56]) zajmowała się domem i wychowaniem dzieci^[57]. Dorastał na szczecińskim Pogodnie^[58]. W młodości oprócz gry nożnej trenował również judo w Arkonii Szczecin oraz koszykówkę^[59].

20 czerwca 1998 poślubił projektantkę mody Sylwię Koperkiewicz. W latach 2005–2008 był żonaty z piosenkarką Dorotą „Dodą” Rabczewską. W 2012 był w nieformalnym związku z Anną Prus. 10 września 2016 ożenił się z prezenterką telewizyjną Małgorzatą Rozenek^[60], z którą jest związany od 2013^[61]. 10 czerwca 2020 urodził im się syn, Henryk^[62].

W kwietniu 2007 został oskarżony o pobicie dziennikarza „Faktu” Mariusza Kuczewskiego, do czego miało dojść w nocy z 31 marca na 1 kwietnia w klubie nocnym „Rocker” w Szczecinie po ligowym meczu Pogoni Szczecin z Wisłą Płock^[63]. Sąd pierwszej instancji uznał go za winnego udziału w bójce i skazał na 25 tys. zł grzywny, jednak piłkarz apelował od wyrok^[64]. Sąd drugiej instancji umorzył sprawę z braku dowodów^[64].

W nocy z 27 na 28 lipca 2008 w pensjonacie Villa Siesta w Mielnie wraz z dwoma innymi piłkarzami (Piotrem Świerczewskim i Jarosławem Chwastkiem) został zatrzymany za znieważenie i napaść na interweniujących policjantów – Arkadiusza Malaszewskiego i Sławomira Kusznerczuka^[65]. Prokuratura wszczęła postępowanie w tej sprawie. Majdan opuścił areszt za poręczeniem majątkowym wysokości 50 tys. zł^[66]. Proces sądowy rozpoczął się w czerwcu 2009, piłkarze zostali oskarżeni o zmuszanie policjantów przemocą do odstąpienia od czynności służbowych oraz o znieważenie. 15 czerwca 2010 koszaliński sąd rejonowy skazał Majdana na karę grzywny za słowną obrazę funkcjonariuszy^[67][68][69]. Od wyroku apelację złożyli zarówno obrońcy piłkarzy, jak i prokurator^[67], a 29 października 2010 sąd drugiej instancji (Sąd Okręgowy w Koszalinie) umorzył sprawę z uwagi na „nieznaczną szkodliwość czynu”^[67]. Sąd uznał, że piłkarze nie są niewinni, jednakowoż reakcję policjantów na zachowanie Świerczewskiego ocenił jako „niewspółmierną w stosunku do tego zachowania”. Wszyscy trzej piłkarze musieli wspólnie pokryć koszty postępowania^[70]. Jednocześnie piłkarze wytoczyli Malaszewskiego i Kusznerczukowi sprawę o pobicie, jednak została ona umorzona z braku dowodów^[71].

• Chichot losu (2011) jako komentator sportowy
• Piąty Stadion (2012–2013) jako on sam
• Barwy szczęścia (2016) gościnnie jako komentator sportowy
• Miłość, seks & pandemia (2021) jako lotniarz Piotr

• 2004 – Virgin – „Dżaga”
• 2007 – Doda – „Katharsis” (reż. Anna Maliszewska)
• 2009 – Red & Spinache – „Biegnij” (wspólnie z Piotrem Świerczewskim zagrał rolę policjanta)^[41]
• 2011 – Monopol – „Mega luzik” (wspólnie z Iloną Felicjańską i Tomaszem Iwanem)^[42]
• 2012 - Kasia Nova - „Shake It”

• 2008: Reklama Taboo
• 2008: Reklama marki Tonino Lamborghini^[32]
• 2009: Reklama sprzętu sportowego Zina^[33]

• 2013 – „Na niby” (z zespołem The Trash)

• RadosławR. Majdan RadosławR., MarekM. Łuszczyna MarekM., Pierwsza połowa, Wydawnictwo Elipsa, 2012, ISBN 978-83-7640-215-4 .

• Radosław Majdan w bazie 90minut.pl
• Radosław Majdan w bazie filmpolski.pl