Qiao Guanhua
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Qiao Guanhua (ur. 28 marca 1913, zm. 22 września 1983) − chiński polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych ChRL w latach 1974-1976.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z Yancheng w prowincji Jiangsu. Studiował w Niemczech, gdzie uzyskał tytuł doktora filozofii. Od 1942 roku do końca wojny z Japonią pracował w Chongqingu jako korespondent dziennika Xinhua[1]. Na początku 1946 przeniósł się do Szanghaju, a od końca tegoż roku był korespondentem agencji prasowej Xinhua w Hongkongu[2].
Po utworzeniu w 1949 roku Chińskiej Republiki Ludowej zajmował szereg ważnych stanowisk w chińskim MSZ. W 1950 roku wraz z Wu Xiuquanem był specjalnym wysłannikiem ChRL na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ, protestując przeciwko poparciu USA dla rządu Czang Kaj-szeka na Tajwanie. Rok później był członkiem chińskiej delegacji na konferencję pokojową w Panmundżom, dotyczącej zakończenia wojny koreańskiej. W 1954 roku towarzyszył premierowi Zhou Enlaiowi w Genewie na konferencji w sprawie zakończenia I wojny indochińskiej[2]. W latach 1964–1974 był wiceministrem spraw zagranicznych ChRL[2].
Po przyjęciu w 1971 roku Chińskiej Republiki Ludowej do Rady Bezpieczeństwa ONZ przewodził pierwszej delegacji ChRL na 26 sesję Zgromadzenia Ogólnego. Brał udział w przygotowaniach do wizyty Nixona w Chinach w 1972 roku i był odpowiedzialny za negocjacje z Henrym Kissingerem przed wydaniem tzw. komunikatu szanghajskiego. W 1973 roku towarzyszył Deng Xiaopingowi podczas wizyty we Francji, ponownie odwiedził ten kraj trzy lata później jako szef chińskiego MSZ[2].
W latach 1973–1978 członek Komitetu Centralnego KPCh X kadencji[3]. Od 1974 do 1976 roku był ministrem spraw zagranicznych ChRL. Odwołany z tego stanowiska po upadku bandy czworga za zbyt bliskie związki z jej członkami, pełnił następnie funkcję doradcy Chińskiego Ludowego Towarzystwa Przyjaźni z zagranicą.
W 1973 roku poślubił Zhang Hanzhi (1935−2008), osobistą nauczycielkę języka angielskiego Mao Zedonga[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Qiao Guanhua. polish.cri.cn. [dostęp 2012-05-21]. (pol.).
- ↑ a b c d Qiao Guanhua. fmprc.gov.cn. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
- ↑ Qiao Guanhua 乔冠华. chinavitae.com. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
- ↑ David Barboza: Zhang Hanzhi, Mao’s English Tutor, Dies at 72. The New York Times, 29 stycznia 2008. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Sutter, Historical Dictionary of Chinese Foreign Policy, Scarecrow Press, Plymouth 2011.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
