Puch kielichowy
Puch kielichowy (łac., ang. pappus) – włoski, łuseczki, szczecinki lub rąbek powstający z przekształconego kielicha kwiatu u niektórych roślin, głównie z rodziny astrowatych[1]. Puch kielichowy najczęściej służy do rozsiewania owoców, tworząc tzw. aparat lotny, ułatwiający ich długie utrzymywanie się w powietrzu i roznoszenie nieraz na znaczne odległości[2].
W przeciwieństwie do alergenów pyłkowych, puch kielichowy (np. u topoli) nie ma istotnego wpływu na powstawanie i przebieg chorób alergicznych[3].
- Zobacz też
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Stanisław Tołpa, Jan Radomski: Botanika. Podręcznik dla Techników Rolniczych. Warszawa: PWRiL, 1971.
- ↑ Monika Świerczyńska-Krępa. Alergologia. 24-letni mężczyzna z wyciekiem z nosa. „Medycyna Praktyczna”. 4 (254), s. 98–102, kwiecień 2012. Cytat: Alergeny topoli mają niewielkie znaczenie kliniczne (chociaż wielu chorych uczulonych na alergeny traw uważa, że jest na nie uczulonych, widząc charakterystyczną białą otoczkę puchu otaczającą nasiona topoli na przełomie maja i czerwca).
Encyklopedie internetowe (część rośliny):
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
