Połać dachowa
Połać dachowa – górna powierzchnia dachu, płaska lub w przybliżeniu płaska[1][2]. Linie ograniczające połacie w zależności od ich umiejscowienia to:
- okap – najniższa, najczęściej pozioma krawędź połaci, do której przymocowuje się rynny;
- kalenica (grzbiet) – górna krawędź połaci na przecięciu dwóch połaci dachowych;
- krawędź szczytowa – górna, bądź boczna krawędź połaci na przecięciu połaci ze ścianą szczytową, która może wychodzić nad dach, albo jest nim przykryta;
- naroże – skośna krawędź wypukła na przecięciu dwóch połaci;
- kosz – krawędź wklęsła na przecięciu dwóch połaci (linia koszowa), spływa do niej woda z połaci, przez co musi być nachylona[1].
Nachylenie połaci dachowej uzależnione jest od miejscowych warunków klimatycznych[1].
Szczególnymi rodzajami połaci jest przyczółek i naczółek.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Szolginia 1982 ↓, s. 70.
- ↑ Co to jest połać dachowa. [dostęp 2021-10-15].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. 1982. ISBN 83-204-0291-3.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
