Plektruda
| |
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Ojciec |
Hugobert |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Plektruda (zm. po 717) – żona frankijskiego majordoma Pepina z Heristalu.
Była córką Hugoberta, seneszala króla Chlodwiga IV i Irminy z Oeren. Około 670 roku poślubiła Pepina z Heristalu, późniejszego majordoma królestwa Franków. Miała z nim dwóch synów Droga i Grimoalda[1].
Plektruda, jako pochodząca z możnego rodu, wniosła ze sobą znaczne posiadłości ziemskie w rejonie Mozeli. Ziemie te, w połączeniu z rodowymi posiadłościami Arnulfingów, stworzyły materialne podstawy władzy potomków Pepina z Heristalu[2]. Podejrzewa się, że jej rola u boku męża była znaczna, gdyż jej imię pojawia się na wszystkich dyplomach Pepina jako współwystawczyni[3].
Po śmierci obydwu synów starała się zachować jego dziedzictwo męża dla wnuków. W celu zabezpieczenia ich interesów uwięziła syna Pepina ze związku z Alpaidą – Karola Młota[4]. Udało jej się osadzić Teudoalda na stanowisku majordoma Austrazji, a Arnulfa – Neustrii. Już w 715 doszło do buntu w Neustrii, który doprowadził do obalenia rządów Teudoalda. W 716 roku zdecydowała się poprzeć króla Chilperyka II i jego majordoma Ragenfrieda przeciwko Karolowi, który tym czasie zbiegł z więzienia. W 717 roku Karol Młot pokonał Chilperyka II i Ragamfreda pod Vincy, po czym namówił macochę do wydania mu skarbu ojca[5]. Plektruda zmarła prawdopodobnie niedługo potem w Kolonii, gdzie została pochowana[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ McKitterick 2013 ↓, s. 394; Schieffer 2001 ↓.
- ↑ McKitterick 2013 ↓, s. 47.
- ↑ a b Schieffer 2001 ↓.
- ↑ Wood 2012 ↓, s. 280, 294.
- ↑ McKitterick 2013 ↓, s. 48–49.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rosamond McKitterick, Królestwa Karolingów. Władza – konflikty – kultura. 751 – 987, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, ISBN 978-83-01-17440-8.
- Rudolf Schieffer, Plektrud, [w:] Neue Deutsche Biographie, t. 20, 2001, s. 527–528 [dostęp 2022-08-18].
- Ian Wood, Królestwa Merowingów 450 – 751. Władza – społeczeństwo – kultura., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, ISBN 978-83-01-16943-5.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
