Piłka nożna na Grenlandii jest znana od dawna, prawdopodobnie nawet przed rozpowszechnieniem się jej w Europie^[1]. W pierwotnej, miejscowej wersji, była mieszanką rugby i europejskiej piłki nożnej, bez dokładnych reguł. Grano piłką zrobioną ze szmat, które obleczono foczą skórą. Głównym celem było wbicie piłki do wody po jednej ze stron osady^[2].

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Grenlandii w piłce nożnej.

Pierwsze rozgrywki o mistrzostwo rozegrano na Grenlandii w latach 1954-55. Pierwsze osiem edycji organizowane było przez Grønlands Idrætsforbund, krajowy związek sportowy. Od 1971 roku rozgrywki organizuje Grenlandzki Związek Piłki Nożnej. Rozgrywki prowadzone są w formacie eliminacji regionalnych, z których najlepsze zespoły wchodzą do jednej z dwóch grup pierwszej rundy turnieju finałowego. W zależności od zajętego miejsca zespoły wchodzą do półfinałów i dalej finału lub meczu o 3. miejsce, lub do meczów o 5. i 7. miejsce^[3].

 Osobny artykuł: Reprezentacja Grenlandii w piłce nożnej.

Reprezentacja Grenlandii to reprezentacja niezrzeszona w FIFA, CONCACAF ani UEFA i nie ma możliwości uczestnictwa w rozgrywkach przez nie organizowanych.

Grenlandzki Związek Piłki Nożnej (grenl. Kalaallit Nunaanni Isikkamik Arsaattartut Kattuffiat) został utworzony w 1970 roku^[2]. Zrzesza około 70 klubów i odpowiada za prowadzenie reprezentacji oraz rozgrywek klubowych.

Nie należy do FIFA, CONCACAF ani UEFA. Należy do CONIFA^[4] oraz IIGA^[5].

Od lat 90. XX wieku trwają starania o przyjęcie do FIFA i konfederacji kontynentalnej. Mimo rozbudowy infrastruktury piłkarskiej oraz zapowiedziom władz FIFA, oba wnioski o przyjęcie w struktury światowej federacji nie zostały pozytywnie rozpatrzone i związek nadal pozostaje poza jej strukturami^[6][7][2]. Problemem okazuje się też kwestia tego, do którego związku kontynentalnego miałaby należeć Grenlandia. UEFA przyjmuje do swojego związku tylko tereny uznawane za niepodległe przez ONZ. Grenlandia mogłaby skorzystać z drogi, jaką przeszedł Gibraltarski Związek Piłki Nożnej, który dopiero po interwencji CAS został włączony do UEFA, ale obecnie bliżej jej do CONCACAF, która zadeklarowała przyjęcie jej do związku^[1].

 Osobne artykuły: Nuuk Stadion i Lista stadionów piłkarskich na Grenlandii.

Stadionem narodowym, posiadającym sztuczną murawę z licencją FIFA, jest Nuuk Stadion w Nuuk^[8]. Poza nim oraz boiskiem w Qaqortog^[7], większość boisk nie posiada obecnie nawet sztucznej murawy - są to boiska żwirowe lub z ubiej ziemi^[6].

• Jesper Grønkjær - urodzony w Nuuk były reprezentant Danii,
• Knud Fredrik Olsen - w latach 70. występował w duńskim Boldklubben 1903
• Jan Nielsen - były zawodnik Knattspyrnufélag Reykjavíkur i FC Nanoq

Swoich przedstawicieli grenlandzka piłka nożna ma także na kontynencie europejskim, w Danii. Najlepszym jest FC Nanoq, który ma siedzibę w Kopenhadze i gra w niższych ligach duńskich. Jest on wspierany przez całą diasporę grenlandzką, która mieszka w Danii^[6]. Innymi klubami, grającymi w niższych od FC Nanoq ligach są: Amarok FC (grl. Wilki), Aarluk Odense (Orki z Odense) oraz FC JAKIP Aalborg^[9].