Pat Garrett i Billy Kid (Pat Garrett i Billy the Kid) – antywestern z 1973 w reżyserii Sama Peckinpaha, z Jamesem Coburnem i Krisem Kristoffersonem w rolach głównych^[4].

Schyłkowy okres Dzikiego Zachodu. Na pograniczu meksykańskim szeryf Pat Garrett (Coburn) ściga swego dawnego przyjaciela, Billy’ego Kida (Kristofersson). Mimo wzajemnego zrozumienia, a nawet sympatii, warunki toczącego się między nimi swoistego pojedynku są twarde – szlak obydwu będzie znaczony krwią i okrucieństwem. Garrett w końcu dopadnie Kida, jednak nie zmaże wszystkich swoich przeszłych win – film klamrą spina scena zabójstwa samego Garretta na początku XX wieku. Pat Garret i Billy Kid, zrealizowany kilka lat po sukcesie Dzikiej bandy jest jednym z najlepszych antywesternów w historii kina. Peckinpah opowiada autentyczną historię w charakterystyczny dla siebie sposób, odzierając ją z romantycznej legendy – jego bohaterami kierują najbardziej prymitywne ludzkie instynkty. Paradoksalnie brutalność dzieła podkreślają dodatkowo barwne zdjęcia oraz spokojna muzyka Dylana^[5].

Autorem ścieżki dźwiękowej do filmu Pat Garrett & Billy the Kid jest Bob Dylan, który pojawia się na ekranie w znaczącej roli Aliasa – członka bandy Kida^[7].

 Osobny artykuł: Pat Garrett & Billy the Kid.

Podczas realizacji filmu Peckinpah walczył ze swym alkoholizmem, który zaczął nie tylko jemu wyjątkowo doskwierać^[8]. Dodatkowo złe nastroje twórców spotęgowała późniejsza recepcja i komercyjna porażka^[3].

• Plakat
• Pat Garrett i Billy Kid w bazie IMDb (ang.)
• Pat Garrett i Billy Kid w bazie Filmweb