Pałac Tyszkiewiczów w Landwarowie
 nr rej. 15949 z 19 maja 1993[1]
| |
 Widok pałacu od frontu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Klevų alėja |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Gustaw Schacht |
| Rozpoczęcie budowy |
1850 |
| Ważniejsze przebudowy |
1899 |
| Pierwszy właściciel |
Józef Tyszkiewicz |
| Kolejni właściciele |
Władysław Tyszkiewicz, fabryka AB kilimai, Laimutis Pinkevičius |
Położenie na mapie Litwy  | |
 54°39′32″N 25°02′24″E/54,658889 25,040000
| |
Pałac Tyszkiewiczów w Landwarowie (lit. Lentvario Tiškevičiaus rūmai) – pałac zbudowany przez Józefa Tyszkiewicza w Landwarowie pod Trokami na Litwie. W 1899 z polecenia kolejnego właściciela, Władysława Tyszkiewicza został przebudowany w stylu neogotyckim. W czasach radzieckich pałac był siedzibą fabryki dywanów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pałac wzniesiono po nabyciu dóbr landwarowskich przez Józefa Tyszkiewicza w 1850. Budynek zaprojektował architekt Gustaw Schacht. Na zlecenie syna Józefa Tyszkiewicza Władysława w 1899 dokonano przebudowy rezydencji w stylu modnego wówczas neogotyku angielskiego – nadzorował ją belgijski architekt de Waegh przy współpracy Tadeusza Rostworowskiego.
W pałacu mieściła się obszerna kolekcja dzieł sztuki, jednak w obliczu zbliżającego się w stronę Wileńszczyzny frontu została w 1916 wywieziona do Rosji, gdzie zaginęła. Obecnie część cennych przedmiotów z landwarowskiego pałacu oglądać można na zamku w Trokach.
Po aneksji Wileńszczyzny przez ZSRR w 1939, 1940 i 1944 w pałacu ulokowano najpierw skład zboża, a następnie fabrykę dywanów („AB kilimai”), która mieściła się w nim aż do wykupienia rezydencji przez przedsiębiorcę Laimutisa Pinkevičiusa, który planuje ją uczynić miejscem otwartym dla turystów[2].
W kompleksie pałacowym zachowały się m.in. pawilony administracyjne, stajnia, obora, stodoła i młyn wodny oraz budynek pod nazwą „Riwiera”, w którym mieściła się słynna kawiarnia.
Pałac otacza liczący 12,7 ha park zaprojektowany przez nadwornego architekta zieleni Tyszkiewiczów Édouarda André. Przed I wojną światową w parku rosło około 60 gatunków drzew i krzewów. Zorganizowano tu również połączony strumieniem system sadzawek, na którym ustawiono sztuczne kaskady, kamienne mostki i sztuczne groty[3].
Rezydencja w Landwarowie sąsiaduje z trzech stron ze sztucznym jeziorem landwarowskim utworzonym z polecenia Józefa Tyszkiewicza poprzez sprowadzenie wód z pobliskich Jezior Trockich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lentvario dvaro sodyba. Kultūros paveldo departamentas. [dostęp 2016-05-03]. (lit.).
- ↑ Jednak do dzisiaj dawny właściciel Landwarowa hr. Józef Tyszkiewicz nie może odwiedzić swojej posiadłości, źródło: Kurier Wileński
- ↑ Irena Diugielewicz, Z przeszłości Landwarowa, Nasz Czas
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mieczysław Jackiewicz, Litwa – podróż sentymentalna, Warszawa: Wyd. Ex Libris Galeria Polskiej Książki, 2006, ISBN 83-89913-79-8, OCLC 69275428.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Archiwalne widoki pałacu w bibliotece Polona
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
