Odo Morannal Reuter

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1850 Turku
Data i miejsce śmierci	2 września 1913 Turku
Specjalność: entomologia
Alma Mater	Imperialny Uniwersytet Aleksandra

Odo Morannal Reuter (ur. 28 kwietnia 1850 w Turku, zm. 2 września 1913 tamże) – szwedzkojęzyczny fiński entomolog, specjalizujący się w hemipterologii, oraz poeta.

Urodził się w 1850 roku w Åbo (ob. Turku)^[1]. W 1867 roku rozpoczął studia na Imperialnym Uniwersytecie Aleksandra (ob. Uniwersytet Helsiński)^[2]. W 1873 roku otrzymał tytuł magistra^[1], a w 1876 lub 1877 roku stopień doktora^[1][2]. W latach 70. XIX wieku odbył wyprawę entomologiczną do Szkocji, w tym na Szetlandy i Orkany, zaś w następnej dekadzie wizytował liczne muzea historii naturalnej^[1]. Od 1877 wykładał zoologię na wspomnianej uczelni jako docent, a od 1882 roku jako profesor; na emeryturę odszedł stamtąd w 1910 roku z powodu pogorszenia stanu zdrowia^[1][2]. Zmarł w 1913 roku^[1][2].

Reuter jest autorem około 500 publikacji naukowych, dotyczących głównie hemipterologii^[2]. Określany jest mianem „najbardziej wypływowego i płodnego heteropterologa wszech czasów”. Szczególnie duży wkład wniósł w poznanie tasznikowatych, dziubałkowatych, zajadkowatych i nabrzeżkowatych^[3]. W 1875 roku napisał krytyczną rewizję tasznikowatych Fennoskandii (Revisio critica Capsinarum...)^[1]. W latach 1878–1896 opublikował pięciotomową, bogato ilustrowaną monografię tasznikowatych Europy Hemiptera Gymnoceratae Europae^[3][1][2]. W 1884 roku ukazała się jego monografia światowej fauny dziubałkowatych, Monographia Anthocoridarum orbis terrestris^[1]. W Hemipterologische spekulationen z 1905 roku oraz Beiträge zur Phylogenie und Systematik der Miriden z 1910 roku zaprezentował pierwszą, opartą na filogenezie systematykę tasznikowatych^[3][1][2]. Jako ważne jego dzieło z zakresu heteropterologii ogólnej wymieniane jest ponadto Revisio synonimica Heteropterorum palaearcticum^[2]. W jednej ze swoich ostatnich prac wprowadził nową systematykę całego podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, która został powszechnie przyjęta z niewielkimi modyfikacjami^[2].

Oprócz pluskwiaków zajmował się także innymi grupami owadów, a podczas wyprawy do Szkocji zbierał wszystkie ich rzędy^[1]. O gryzkach pisał w Corrodentia fennica z 1893 roku, o siatkoskrzydłych w Neuroptera fennica z 1894 roku, o bezskrzydłych w Apterygogenea fennica z 1895 roku, a o wciornastkach w Thysaunoptera fennica z lat 1898–1899^[1]. W opublikowanej w 1913 roku pracy Lebensgewohnheiten und Instinkte der Insekten wprowadził do biologii termin „parazytoid” z myślą o owadziarkach^[1].

Poza zoologią zajmował się pisaniem poezji. Jest autorem sagi Katarzyny Månsdotter oraz czterech tomów pieśni lirycznych^[2].