Nod (hebr. אֶרֶץ נוֹד Erec Nod) – biblijny kraj położony na wschód od Edenu. U Flawiusza zwany ziemią Nais. Oznacza ogólnie kraj zamieszkiwany przez tych, którzy błądzą (heb. nod – błądzić).

Św. Hieronim potraktował w Wulgacie tę nazwę jako rzeczownik pospolity i przełożył jako profugus, czyli „wygnaniec”, co odniósł do Kaina^[1].

Znaczenie tego błądzenia może mieć sens religijny: pójścia drogą inną, niż drogą prawa danego przez Boga. Do kraju Nod został wygnany Kain, pierwszy syn Adama, za zabicie swego brata Abla. Osiedlił się tam wraz ze swoją żoną i tam przyszedł na świat jego syn, Henoch. Tam też wybudował pierwsze miasto wzmiankowane w Biblii – Henoch, nazwane od imienia swego syna. (Rdz 4:16, 17; Flawiusz "DDI"2,24)