Nobuo Kishi
| |
| Data urodzenia |
1 kwietnia 1959 |
|---|---|
| Minister obrony | |
| Okres |
od 2020 r. |
| Przynależność polityczna | |
| |
Nobuo Kishi (jap. 岸 信夫 Kishi Nobuo; ur. 1 kwietnia 1959) – japoński polityk, członek kolejno obu izb parlamentu, minister obrony i wiceminister spraw zagranicznych Japonii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1 kwietnia 1959 r.[1] w prefekturze Yamaguchi[2]. Jego rodzicami byli Shintarō Abe i Yōko Abe (z domu Kishi). Zaraz po urodzeniu został adoptowany przez bezdzietnego wuja Nobukazu Kishi i otrzymał jego nazwisko[3], co zaaranżował jego dziadek Nobusuke Kishi. Również pierwsze lata życia spędził w domu dziadka. W dzieciństwie nie wiedział o swojej adopcji, w przeciwieństwie m.in. do starszego brata Shinzō Abego[4]. W 1981 r. ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Keiō[5] i podjął pracę w Sumitomo Corporation[2].
W 2004 r. został wybrany do Izby Radców[2] w jednym z okręgów prefektury Yamaguchi z ramienia Partii Liberalno-Demokratycznej[4]. W sierpniu 2008 r. został wiceministrem obrony w rządzie Yasuo Fukudy, ale już miesiąc później powstał rząd Tarō Asō, w którym jednak Kishi utrzymał stanowisko. W 2010 r. został ponownie wybrany do Izby Radców, a w rok później objął w niej funkcję przewodniczącego Komisji Specjalnej ds. Okinawy i Problemów Północnych. W 2012 r. został wybrany członkiem Izby Reprezentantów[2] z 2. okręgu Yamaguchi[1], który niegdyś reprezentowali jego dziadek i brat dziadka Eisaku Satō, a który do 2012 r. był w rękach konkurencyjnej Partii Demokratyczej[4].
W parlamencie angażował się w kwestie bezpieczeństwa, ale także aktywnie brał udział w rozwijaniu stosunków z Tajwanem[4]. Od 2013 r. sprawował funkcję wiceministra spraw zagranicznych w gabinecie Shinzō Abe. W kolejnym roku ponownie został członkiem Izby Reprezentantów, a od stycznia 2016 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych, zaś w sierpniu tego samego roku objął posadę wiceministra spraw zagranicznych w kolejnym rządzie Shinzō Abe. W 2017 r. ponownie wygrał wybory do Izby Reprezentantów, a w następnym roku objął kierownictwo Komisji Bezpieczeństwa Izby Reprezentantów. W 2020 r. objął stanowisko ministra obrony[2]. Jest zwolennikiem poprawki do konstytucji, która rewiduje jej pacyfistyczny charakter – podczas kampanii w 2012 r. opowiadał się nawet za rozwojem potencjału nuklearnego, ale po objęciu funkcji ministra obrony wycofał się z tego postulatu[4].
Od 2022 r. porusza się na wózku w związku z chorobą narządu ruchu[6]. Po zamordowaniu Shinzo Abe został odwołany w sierpniu 2022 r. ze stanowiska z związku z powiązaniami z Kościołem Zjednoczeniowym – oficjalnie z powodów zdrowotnych[7].
| ? | ? | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nobumasa Kishi | Hidesuke Satō | Hyōsuke Abe | Tame Abe | Shintarō Abe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nobusuke Kishi | Ichirō Satō | Eisaku Satō | Kan Abe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nobukazu Kishi | Yoko Kishi | Shintarō Abe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nobuo Kishi | Shinzō Abe | Hironobu Abe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b KISHI Nobuo | Liberal Democratic Party of Japan [online], www.jimin.jp [dostęp 2022-07-10].
- ↑ a b c d e KISHI Nobuo (The Cabinet) | Prime Minister of Japan and His Cabinet [online], japan.kantei.go.jp [dostęp 2022-07-10].
- ↑ Tobias Harris, The Iconoclast: Shinzo Abe and the New Japan, Oxford University Press, 4 września 2020, ISBN 978-1-78738-512-2 [dostęp 2022-07-10] (ang.).
- ↑ a b c d e Nobuo Kishi, Abe’s younger brother, seeks to carve out new role as Japan’s defense chief | The Japan Times [online], web.archive.org, 20 września 2020 [dostęp 2022-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20].
- ↑ Profile of State Minister for Foreign Affairs Nobuo KISHI [online], Ministry of Foreign Affairs of Japan [dostęp 2022-07-10] (ang.).
- ↑ The health of the Japanese defense minister is worrying, and he relies on a wheelchair to go in and out, paving the way for his son to enter politics and dare not retreat [online].
- ↑ Robert Stefanicki, Powiązania polityków z sektą Moona wstrząsają rządem Japonii [online], wyborcza.pl, 12 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-16].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
