Nini Rosso

Nini Rosso (1969)
Imię i nazwisko	Raffaele Celeste Rosso
Data i miejsce urodzenia	19 września 1926 San Michele Mondovì, Włochy
Data i miejsce śmierci	5 października 1994 Rzym, Włochy
Przyczyna śmierci	rak płuc
Instrumenty	trąbka
Gatunki	jazz, pop
Zawód	muzyk
Aktywność	1948–1994
Wydawnictwo	Durium, Hansa, Sprit, Columbia, Electrecord, Globe

Nini Rosso (ur. jako Raffaele Celeste Rosso 19 września 1926 w San Michele Mondovì, Włochy, zm. 5 października 1994 w Rzymie) – włoski trębacz i kompozytor, współautor i wykonawca znanego szlagieru „Il Silenzio” z 1964 roku, spopularyzowanego w 1965 roku i sprzedanego w ilości ponad 10 milionów egzemplarzy na całym świecie.

Uważany za włoskiego rywala Louisa Armstronga. Zyskał liczne przydomki: „tromba d' oro” („złota trąbka”), „trombautore” („trębacz-autor”) i „Mister Silenzio”^[1].

Od wczesnych lat interesował się jazzem. Twierdził, iż zapoznał się z tym gatunkiem muzycznym dzięki matce. Na trąbce nauczył się grać w oratorium. Ukończył konserwatorium. W młodości był członkiem oddziału partyzanckiego. Od strony muzycznej jego idolem był Louis Armstrong. Zamiłowanie do jazzu dzielił, między innymi, z Fredem Buscaglione i Pierem Angelą. W 1948 roku podpisał kontrakt z Orkiestrą RAI w Turynie otrzymując posadę solisty-trębacza. W 1957 roku został członkiem zespołu Armanda Trovajolego. W 1961 roku odniósł pierwszy sukces, lansując swój przebój „La ballata di una tromba”. Dzięki niemu stał się bardzo znany we Włoszech^[1]. Powstały w 1963 roku utwór „Concerto Disperato” przyniósł mu popularność międzynarodową wchodząc na listy przebojów aż Japonii. Jego największym sukcesem komercyjnym okazał się jednak utwór „Il Silenzio”; skomponowany w 1965 roku wspólnie z Willym Brazzą był wariacją na temat „Last Post”, sygnału dźwiękowego piechoty lub kawalerii British Army. Później stał się motywem przewodnim filmu The Legion’s Last Patrol. Pomimo brytyjskiego coveru w wykonaniu Eddiego Calverta i amerykańskiego Ala Hirta, to oryginalne wykonanie Niniego Rosso stało się międzynarodowym przebojem^[2], sprzedanym w ilości ponad 10 milionów egzemplarzy^[1].

Nini Rosso zaczął uczestniczyć w programach telewizyjnych (Studio uno, Sabato sera), festiwalach (Festiwal Piosenki Neapolitańskiej, Cantagiro), pojawił się w filmach razem Giannim Morandim i Ritą Pavone. Szczyt popularności we Włoszech osiągnął pod koniec lat 60. dzięki utworowi „Il volo del calabrone” („Lot trzmiela”). Zyskał popularność na świecie stając się najsłynniejszym włoskim trębaczem. W swojej karierze zdobył kilka złotych i platynowych płyt. W 1993 ukazał się zbiór jego największych przebojów, zatytułowany Masterpiece. Miał różnorakie hobby, budował modele statków, zbierał wypchane ptaki, motyle i maski, a także komiksy, plakaty z filmu niemego, laski, lalki, żołnierzyki^[1].

Zmarł na raka płuc w Poliklinice Gemelli Rzymie w wieku 68 lat. Zostawił żonę Silvię i dwie córki, Beatrice i Angelicę^[1].

• Nini Rosso w bazie IMDb (ang.)
• Dyskografia Niniego Rosso na Discogs