Nikołaj Sałtykow

Portret pędzla Martina Quadala z 1807 roku
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1736 Petersburg
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1816 Petersburg
przewodniczący Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego
Okres	od 29 marca 1812 do 9 września 1812
Poprzednik	Nikołaj Rumiancew
Następca	Siergiej Wiazmitinow
Multimedia w Wikimedia Commons

Nikołaj Sałtykow

Николай Иванович Салтыков

generał feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia	31 października 1736 Petersburg
Data śmierci	24 maja 1816
Przebieg służby
Lata służby	1748–1769
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	Lejb-Gwardyjski Siemionowski Pułk
Główne wojny i bitwy	Wojna o sukcesję austriacką, Wojna siedmioletnia, Konfederacja barska, Wojna rosyjsko-turecka (1768–1774)
Późniejsza praca	polityk, dyplomata
Odznaczenia

Nikołaj Iwanowicz Sałtykow hrabia 1790, książę 1814, (ros. Николай Иванович Салтыков, ur. 11 listopada 1736, zm. 28 maja 1816 w Petersburgu) – przewodniczący Gabinetu Ministrów i przewodniczący Rady Państwa Imperium Rosyjskiego 1812–1816, generał-feldmarszałek rosyjski od 1796, prezydent Kolegium Wojennego1796–1802, p.o. prezydenta Kolegium Wojennego od 1788, de facto namiestnik wielkiego mistrza zakonu joannitów.

Od 1748 służył w Gwardii Cesarskiej. Uczestnik wojny siedmioletniej 1756 – 1763. Od 1758 ober-kwatermistrz działającej armii. W latach 1763–1768 dowódca oddziałów rosyjskich stacjonujących w Rzeczypospolitej. W l. 1769–1770 uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej 1768–1774. Od 1773 wyznaczony na kuratora następcy tronu Pawła. i jednocześnie wiceprezydentem Kolegium Wojennego. Od 1783 wychowawca wielkich książąt Aleksandra i Konstantyna Pawłowiczów. Od 1788 pełniący obowiązki prezydenta, a w 1796 – 1802 prezydent Kolegium Wojennego. Głównodowodzący wojsk rosyjskich w Polsce w 1795. Od marca 1812 do maja 1816 przewodniczący Rady Państwa i przewodniczący Rady Ministrów.

Był odznaczony Orderem Orła Białego^[1], Orderem Świętego Andrzeja, Orderem Świętego Aleksandra Newskiego, Orderem Świętego Włodzimierza I klasy, Orderem Świętej Anny I klasy i pruskim Orderem Świętego Jana Jerozolimskiego.

Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 22 Moskwa 1975.

• Салтыков Николай Иванович
• Николай Иванович Салтыков
• Салтыков Николай Иванович
• Adam Jerzy Czartoryski, Pamiętniki i memoriały polityczne 1776–1809, Warszawa 1986