Nauru na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010

Kod MKOl	NRU
Igrzyska Wspólnoty Narodów 2010 Delhi
Chorąży	Itte Detenamo
Liczba zawodników	10 w 10 konkurencjach w 2 dyscyplinach
Medale Pozycja: 21. Złoto 1 Srebro 1 Brąz 0 Razem 2

Reprezentacja Nauru na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010 liczyła dziesięcioro zawodników (9 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w 2 spośród 21 rozgrywanych dyscyplin. Zawodnicy z tego kraju zdobyli jeden złoty i jeden srebrny medal. Chorążym reprezentacji był sztangista Itte Detenamo. Najmłodszym przedstawicielem tego państwa na tej imprezie był 16-letni sztangista Elson Brechtefeld, a najstarszym przedstawicielem był 26-letni Yukio Peter.

Był to szósty start tej reprezentacji na Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Złoty medal dla Nauru zdobył Yukio Peter, zaś srebrny Itte Detenamo (obydwoje w podnoszeniu ciężarów).

 Osobne artykuły: Nauruański Komitet Olimpijski i Nauru na igrzyskach Wspólnoty Narodów.

W 1990 roku reprezentacja Nauru po raz pierwszy wzięła udział w Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Przedtem sportowcy z tego kraju odnotowywali sukcesy m.in. na Igrzyskach Pacyfiku^[1]. Reprezentacja Nauru na tych igrzyskach liczyła dziesięcioro zawodników (9 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w dwóch dyscyplinach - w boksie i podnoszeniu ciężarów^[2].

W skład delegacji wchodził m.in. szef misji tego kraju, Sean Oppenheimer. Ówczesny prezydent Marcus Stephen, przyleciał do Indii 1 października, czyli nieco później od całej nauruańskiej delegacji, gdyż w tym czasie uczestniczył w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w Nowym Jorku. Razem z nim przyleciał m.in. minister zdrowia, sportu i sprawiedliwości, Mathew Batsiua^[3].

 Osobny artykuł: Boks na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010.

Nauru w boksie reprezentowało czterech zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji^[2].

Jako pierwszy podczas igrzysk wystartował Lad Agege, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze średniej. W pierwszym pojedynku zmierzył się z Damienem Hooperem z Australii. Agege przegrał wszystkie trzy rundy (odpowiednio: 1-8,1-3 i 1-5, a łącznie przegrał z Australijczykiem 3-16), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 17. miejsce^[4]. W tej konkurencji zwyciężył Eamonn O’Kane z Irlandii Północnej^[5].

Kolejnym bokserem startującym na igrzyskach, był Colan Caleb, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkiej. W pierwszym pojedynku zmierzył się z Jai Bhagwanem z Indii. Caleb przegrał 1–11 (odpowiednio 1-2, 0-5, 0-4^[6]), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 17. miejsce^[7]. W tej konkurencji zwyciężył Thomas Stalker z Anglii^[5].

Kolejnym bokserem startującym na igrzyskach, był Joseph Deireragea, który wziął udział w wadze półśredniej. W pierwszym pojedynku zmierzył się z Michalisem Michaelidisem z Cypru. Po trzech rundach pojedynek zakończył się remisem 3-3 (odpowiednio: 0-1, 1-0, 2-2^[8]), jednak Cypryjczyk zwyciężył różnicą małych punktów, a Deireragea odpadł i zajął 17. miejsce (Nauruańczyk nie krył rozczarowania decyzją sędziów)^[9]. Zwyciężył Patrick Gallagher z Irlandii Północnej^[5].

Ostatnim bokserem nauruańskim, był Jake Ageidu; startował on w wadze superciężkiej. W pierwszym pojedynku jego rywalem był Jubilee Arama z Wysp Cooka. Pojedynek zakończył się zwycięstwem boksera nauruańskiego, który zremisował w pierwszej rundzie, natomiast w dwóch następnych był lepszy od Aramy (odpowiednio: 2-2, 6-4 i 4-2, co w łącznym rozrachunku przełożyło się na wynik 12-8). W ćwierćfinale zmierzył się z Juniorem Fa z Tonga, jednak Ageidu musiał uznać wyższość Tongijczyka, ponieważ przegrał 2-12 (pierwszą rundę przegrał 0-7, drugą 1-2, natomiast trzecią 1-3)^[10][11]. W całym turnieju zwyciężył Paramjeet Samota z Indii^[5].

Zawodnik	Kategoria wagowa	Kwalifikacje	1/8	Ćwierćfinały	Półfinały	Finał		Źródła
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Pozycja
Colan Caleb	do 60 kg (waga lekka)	Jai Bhagwan 1:11	NQ				17	[7]
Joseph Deireragea	do 69 kg (waga półśrednia)	Michalis Michaelidis 3:+3	NQ				17	[9]
Lad Agege	do 75 kg (waga średnia)	Damien Hooper 3:16	NQ				17	[4]
Jake Ageidu	+ 91 kg (waga superciężka)	—	Jubilee Arama 12:8	Junior Fa 2:12	NQ		5	[10][11]

 Osobny artykuł: Podnoszenie ciężarów na Igrzyskach Wspólnoty Narodów 2010.

Nauru w podnoszeniu ciężarów reprezentowało sześcioro zawodników (5 mężczyzn i 1 kobieta). Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji^[2].

Jako pierwszy podczas igrzysk wystartował Elson Brechtefeld, który wziął udział w kategorii do 56 kilogramów. W zawodach, udział brał tylko grupa A. W rwaniu pierwsze dwie próby na 87 i 92 kilogramy miał udane, natomiast próbę na 96 kilogramów spalił, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 8. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 110 i 115 kilogramów miał udane, jednak następną na 120 kilogramów miał nieudaną. Podrzut zakończył na 9. miejscu, a z wynikiem 207 kilogramów w dwuboju zajął 9. miejsce (wyprzedził jednego sklasyfikowanego i dwóch niesklasyfikowanych zawodników), i tym samym poprawił swój rekord życiowy^[12]. Zwycięzcą tej konkurencji został Amirul Ibrahim z Malezji^[13].

Kolejnym nauruańskim sztangistą, który startował w Nowym Delhi, był Ika Aliklik, który wziął udział w kategorii do 69 kilogramów. Aliklik wystartował w grupie B. W rwaniu pierwszą próbę na 110 kg miał udaną, następną na 115 kg spalił, a kolejną na 115 kg miał udaną, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 9. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 135 i 140 kilogramów miał udane, jednak następną na 145 kilogramów miał nieudaną. Podrzut zakończył na 9. miejscu, a z wynikiem 255 kilogramów w dwuboju zajął 8. miejsce (w stawce 18 zawodników)^[14]. Zwycięzcą tej konkurencji został Katulu Kumar z Indii^[13].

Kolejnym zawodnikiem był Yukio Peter, który wziął udział w kategorii do 77 kilogramów. Peter wystąpił w grupie A. W rwaniu pierwszą próbę na 143 kg miał udaną, następną na 148 kg spalił, a kolejną na 148 kg miał udaną, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 2. miejscu. W podrzucie pierwszą próbę na 185 kg miał udaną, jednak następnie dwie na 188 kilogramów miał nieudane. Podrzut zakończył na 1. miejscu, a z wynikiem 333 kilogramów w dwuboju zajął 1. miejsce (w stawce 15 zawodników)^[15].

Kolejnym reprezentantem Nauru, był Val-John Starr, który wziął udział w kategorii do 85 kilogramów. Wystartował w grupie A. W rwaniu pierwszą próbę na 115 kg miał udaną, natomiast następne dwie na 120 kg miał nieudane, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 10. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 142 i 150 kilogramów miał udane, jednak następną na 155 kilogramów miał nieudaną. Podrzut zakończył na 9. miejscu, a z wynikiem 265 kilogramów (poprawił rekord życiowy) w dwuboju zajął 11. miejsce w stawce 20 zawodników^[16]. Zwycięzcą tej konkurencji został Simplice Ribouem z Australii^[13].

Jedyną kobietą reprezentującą Nauru na tych igrzyskach, była Michaela Detenamo (siostra Itte Detenamo), która wzięła udział w kategorii do 75 kilogramów. W zawodach, udział brała tylko grupa A. W rwaniu pierwsze dwie próby na 85 i 90 kilogramów miała udane, natomiast próbę na 94 kilogramów spaliła, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowana na 6. miejscu. W podrzucie pierwszą próbę na 110 kg miała udaną, jednak następnie dwie na 114 kg spaliła. Podrzut zakończyła na 10. miejscu, a z wynikiem 200 kilogramów w dwuboju zajęła 8. miejsce (wyprzedziła cztery sklasyfikowane i dwie niesklasyfikowane zawodniczki), i tym samym poprawiła swój rekord życiowy^[17]. Zwyciężczynią tej konkurencji została Hadiza Zakare z Nigerii^[13].

Kolejnym i ostatnim sztangistą, który startował w Nowym Delhi, był Itte Detenamo, który wziął udział w kategorii powyżej 105 kilogramów. W zawodach, udział brała tylko grupa A. W rwaniu wszystkie trzy próby na 172,176 i 179 kg miał udane, a tym samym po rwaniu był sklasyfikowany na 1. miejscu. W podrzucie pierwsze dwie próby na 218 kg spalił, jednak w trzeciej próbie podrzucił ten ciężar. Podrzut zakończył na 2. miejscu, a z wynikiem 397 kilogramów w dwuboju zajął 2. miejsce (w stawce 11 zawodników). Mimo iż uzyskał taki sam wynik, jak zwycięzca (Damon Kelly^[13]), został sklasyfikowany na 2. miejscu, ponieważ Detenamo był przeszło o trzy kilogramy cięższy od Kelly’ego^[18].

Legenda

• - nowy rekord życiowy

Zawodnik	Konkurencja	Masa ciała	Rwanie		Podrzut		Razem	Pozycja	Uwagi	Źródła
			Wynik	Pozycja	Wynik	Pozycja
Elson Brechtefeld	- 56 kg	55,57 kg	92 kg	8	115 kg	9	207 kg	9		[12][19]
Ika Aliklik	- 69 kg	68,01 kg	115 kg	9	140 kg	9	255 kg	8		[14][20]
Yukio Peter	- 77 kg	76,61 kg	148 kg	2	185 kg	1	333 kg	1		[15][21]
Val-John Starr	- 85 kg	84,08 kg	115 kg	10	150 kg	9	265 kg	11		[16][22]
Itte Detenamo	+ 105 kg	151,90 kg	179 kg	1	218 kg	2	397 kg	2		[18][23]

Legenda

• - nowy rekord życiowy

Zawodniczka	Konkurencja	Masa ciała	Rwanie		Podrzut		Razem	Pozycja	Uwagi	Źródła
			Wynik	Pozycja	Wynik	Pozycja
Michaela Detenamo	- 75 kg	74,24 kg	90 kg	6	110 kg	10	200 kg	8		[17][24]

• Nauru 2010 Commonwealth Games. naurugov.nr. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
• Database Weightlifting. iat.uni-lipzig.de. [dostęp 2012-08-27]. (niem.).

• p
• d
• e

Nauru na igrzyskach Wspólnoty Narodów

Auckland 1990 Victoria 1994 Kuala Lumpur 1998 Manchester 2002 Melbourne 2006 Nowe Delhi 2010