7,62 × 25 mm TT

Naboje 7,62 mm TT: lewy pełnopłaszczowy (P), prawy przeciwpancerny (P-41)
Rodzaj	Amunicja pistoletowa
Kaliber	7,62 mm
Średnica
pocisku	7,85 mm
max. szyjki	8,44 mm
max. stożka przejściowego	9,58 mm
max. łuski	9,84 mm
kryzy	9,96 mm
Długość
łuski	25,1 mm
naboju	35 mm
Masa
naboju	10,5–10,8 g
pocisku	5,5 g
materiału miotającego	0,52 g
Inne
Prędkość początkowa	420 m/s
Energia początkowa	390–715 J
Ciśnienie maksymalne	220–240 MPa

7,62 × 25 mm TT (7,62 × 25 mm wz. 30, 7,62 mm TT, 7,62 mm nabój Tokariewa) – standardowa amunicja pistoletowa Armii Czerwonej od 1930.

Stanowi on wersję niemieckiego naboju 7,63 × 25 mm Mausera. Różnica w kalibrze i pozostałych wymiarach jest na tyle niewielka, że oba naboje są zamienne. Został wprowadzony do uzbrojenia wraz z pistoletem TT konstrukcji Fiodora Tokariewa w 1930. Nabój Tokariewa posiada łuskę butelkową, pocisk (standardowy typ P) najczęściej z rdzeniem ołowianym i płaszczem stalowym platerowanym miedzią. Nabój standardowo elaborowany był prochem P-45, P-85, P-125 (liczba oznacza ilość części azotanu potasu na 10 części masy prochowej). Od 1941 produkowano także naboje PT (z pociskiem smugowym), P-41 (z pociskiem przeciwpancerno-zapalającym). Pojawiła się wtedy także wersja naboju P z rdzeniem stalowym. Po II wojnie światowej nabój 7,62 × 25 mm TT stał się przepisowym nabojem pistoletowym we wszystkich krajach Układu Warszawskiego a także w Chińskiej Republice Ludowej i Jugosławii. W latach 1948–1956, była ona produkowana także w Polsce.

W latach 90. XX wieku w Rosji, amunicja 7,62 × 25 mm TT przeżyła „drugą młodość” jako „narzędzie pracy” płatnych zabójców. Stało się tak, gdyż amunicja przeciwpancerna 7,62 × 25 mm TT, w odróżnieniu od słabszej 9 × 18 mm Makarowa, doskonale sprawdzała się w przebijaniu lekkich kamizelek kuloodpornych. Nie bez znaczenia był też fakt, że strzelające tą amunicją pistolety TT były tanie i powszechnie dostępne.

Amunicja 7,62 × 25 mm TT, przewidziana była także do użycia w pistoletach maszynowych: PPD wz. 34/38, PPSz wz. 1941 i PPS wz. 1943^[1].

• StanisławS. Kochański StanisławS., Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07784-3, OCLC 233499382 . Brak numerów stron w książce
• Ireneusz Chloupek: Rosyjski Mauser, Komandos 10/94, ISSN 0867-8669.
• Praca zbiorowa: Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000.