Ponte Vecchio
 Ponte Vecchio widziany z mostu Trójcy Świętej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Podstawowe dane | |
| Przeszkoda | |
| Liczba przęseł |
3 |
| Rozpiętość przęseł |
28, 30 i 27 m |
| Data budowy |
1335–1345 |
| Projektant |
Neri di Fioravante |
Położenie na mapie Florencji  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Toskanii  | |
 43°46′04,76″N 11°15′11,49″E/43,767989 11,253192
| |
Ponte Vecchio (dosł. Stary Most), in. Most Złotników – najstarszy z mostów we Florencji, na rzece Arno. Został zbudowany z ciosów kamiennych w latach 1335–1345 według projektu Neriego di Fioravante i Taddeo Gaddi w tym samym miejscu, w którym postawiono pierwszy, drewniany most już w okresie starożytnego Rzymu. Zbudowane w czasach późniejszych kolejne dwa mosty zostały zniszczone w wyniku powodzi w latach 1117 i 1333. Zatem jest to czwarta konstrukcja spinająca brzegi rzeki w tym samym miejscu. W XIII w. powstały tu też pierwsze[1] sklepy, początkowo handlarzy rybami i mięsem, później garbarzy. W 1593[1] decyzją księcia Ferdynanda I Medyceusza zostały one usunięte z mostu, a na ich miejscu powstały warsztaty jubilerów i złotników.
Konstrukcja mostu złożona jest z trzech przęseł o rozpiętości: 28, 30 i 27 metrów, podpartych masywnymi filarami, które podtrzymują płytę o szerokości 32 metrów. Dwie środkowe podpory znajdują się w nurcie rzeki. Po obu stronach mostu już w XIV wieku zbudowano niewielkie budynki nad dwiema skrajnymi arkadami. Początkowo mieściły się w nich jatki rzeźników. W XVI wieku zamieniono je na warsztaty i kramiki innych rzemieślników, wśród których przeważały sklepiki złotników. Wystające elementy wsparte są na kroksztynach[2].
Nad kramami Giorgio Vasari poprowadził korytarz (tzw. korytarz Vasariego), który łączy Palazzo Vecchio z Palazzo Pitti. Nadbudowa została wykonana w 1565[3] na polecenie Kosmy I. Korytarz nad środkowym przęsłem mostu podparto dwoma filarami połączonymi łukową arkadą. W luce zabudowy, po przeciwległej stronie mostu, w 1900 ustawiono pomnik – popiersie Celliniego. Podczas II wojny światowej w całym mieście ocalał tylko jeden most – Ponte Vecchio, jednak uszkodzony został korytarz Vasariego[2]. Pozostałe zostały wysadzone w dniu 4 sierpnia 1944. Ponte Vecchio był także zaminowany, ale cofające się oddziały wojsk niemieckich nie zdążyły zdetonować ładunków.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tim Jepson: Przewodnik National Geographic - Włochy. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& Co. Spółka Komandytowa, 2002, s. 234. ISBN 83-88132-80-6.
- ↑ a b Lesley Firth (pod red.): Gdzie jest...?. Kingfisher Books - Ossolineum, 1992, s. 90. ISBN 83-04-03990-7.
- ↑ Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 106. ISBN 978-83-7575-692-0.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
