Mohinga (birm. မုန့်ဟင်းခါး /mo̰ʊɴhɪ́ɴɡá/) – birmańska zupa rybna z dodatkiem makaronu ryżowego.

Jest to jedno z podstawowych dań codziennej kuchni birmańskiej, dostępne zarówno w restauracjach, jak i ulicznych jadłodajniach i od obwoźnych sprzedawców. Chociaż mohinga jadana jest w ciągu całego dnia, jest typowym elementem posiłku porannego. Podawana jest na gorąco.

Skład mohingi różni się nieco w zależności od regionu Mjanmy, jednak nieodłącznymi jej składnikami są makaron ryżowy i bulion rybny^[1]. Makaron wyrabiany jest z lekko sfermentowanej mąki ryżowej. Charakterystycznym, chociaż niekoniecznym, składnikiem mohingi jest siekana górna część (ok. 30 cm) obranej z liści pseudołodygi bananowca (po ugotowaniu przypomina w smaku karczocha^[2]). Inne, typowe dla kuchni birmańskiej, składniki i przyprawy to małe czerwone cebulki, siekany czosnek, siekane liście kolendry, kurkuma, trawa cytrynowa, chilli w różnych postaciach, wiórki alpinii galganta, kawałki jajka (kurzego lub kaczego^[3]) ugotowanego na twardo oraz pokrojone w cienkie paski drobne kawałki warzyw i ciasta usmażonych na głębokim oleju^[1]. Bulion przyrządza się ze świeżej ryby bądź pasty rybnej, a zagęszczany może on być mąką z ciecierzycy.

Uliczni sprzedawcy mohingi. Mężczyzna na 1. zdjęciu niesie m.in. przenośny piecyk pozwalający utrzymać wysoką temperaturę potrawy.

Kuchnia Arakanu wyróżnia się wśród odmian kuchni birmańskiej swoją pikantnością. Serwowana w Arakanie mohinga doprawiona jest dużą ilością chilli w postaci pasty, rzadko za to dodaje się do niej alpinię. Serwowana jest w postaci makaronu posypanego przyprawami oraz podanych w osobnych miseczkach rybnego bulionu i pasty chilli^[4].

Mohinga podawana w Rangunie nie jest bardzo pikantna. Typowym jej składnikiem jest siekany rdzeń bananowca.

Mohinga w południowej Mjanmie ma o wiele gęstszą konsystencję od podawanej w innych częściach kraju^[1]. Bulion zawiera kawałki świeżej ryby, a częstym dodatkiem są też pomidory lekko zakwaszające potrawę. Danie przyprawiane jest alipnią bądź imbirem oraz cebulkami.

• Naomi Duguid: Burma: Rivers of Flavor. Wyd. Kindle Edition. Artisan Books, 2012. ISBN 978-1-57965-562-4. (ang.).
• Wendy Hutton: Handy Pocket Guide to Tropical Fruits. Tuttle Publishing, 2004. ISBN 978-0-7946-0188-1. (ang.).
• Saw Myat Yin: CultureShock! Myanmar: A Survival Guide to Customs and Etiquette. Marshall Cavendish Editions, 2007. ISBN 978-0-7614-5410-6. (ang.).

• Ilustrowany opis przyrządzania mohingi