Mina kontaktowa wz. 08 była opracowaną w Rosji morską kotwiczną miną z zapalnikiem galwaniczno-uderzeniowym, używaną w swoich odmianach podczas I i II wojny światowej. Używana i produkowana była w okresie międzywojennym również w Polsce. W latach 30. mina została zmodernizowana w ZSRR, jako mina wz. 08/39. Przeznaczona do niszczenia okrętów nawodnych, jak i podwodnych o średniej i małej wyporności.

Konstrukcja miny wywodzi się z rosyjskiej miny wz. 1898 (obrazca 1898 g.). W 1906 roku została ona ulepszona, między innymi przez zastosowanie nowej kotwicy, zyskując oznaczenie miny wz. 06^[1]. W 1908 roku zostały wprowadzone kolejne ulepszenia pod nowym oznaczeniem wzoru 08, a materiał wybuchowy w postaci piroksyliny zastąpiono trotylem^[1]. Konstruktorem był Piotr Kitkin^[2]. Mina ta zyskała następnie szerokie rozpowszechnienie. Rosyjskie miny wz. 08 miały początkowo średnicę 848 mm^[3]. Podczas I wojny światowej wprowadzono nieznacznie zmodyfikowaną minę wz. 08/15^[4]. Od 1939 roku produkowano w ZSRR miny zmodernizowanego wzoru 08/39^[2]. Miały one m.in. ochraniacze czopów mocowane zatrzaskami zamiast nakręcanych, co ułatwiało ich zdjęcie przed postawieniem^[5].

W latach 20. polska Marynarka Wojenna zakupiła w Estonii porosyjskie wózki (kotwice) do min wz. 08 i zamówiła w kraju produkcję własnych min tego wzoru, o średnicy 850 mm^[6]. Ich dokumentację opracowały w 1924 roku Nadwiślańskie Zakłady Mechaniczne w Toruniu^[6]. W latach 1923–24 zamówiono 1100 min, przy czym pierwsze partie wyprodukowanych min były wadliwe (komory na materiał wybuchowy odrywały się wewnątrz korpusu) i wymagały poprawek^[6][a]. W 1928 roku opracowano większy rodzaj miny wz. 08, o średnicy 920 mm i cięższym o 5 kg materiale wybuchowym^[4]. Ogółem Marynarka dysponowała w 1934 roku 1100 kompletnymi minami wz. 08, a następnie jeszcze kupiono dalsze 1000 wózków z Estonii^[7]. W latach 1934–35 opracowano w Polsce zmodyfikowaną minę wz. 08M, o średnicy 945 mm, różniącą się głównie zastąpieniem cylindrycznej komory na materiał wybuchowy przez materiał wylewany bezpośrednio na dnie miny i nakryty spawaną przeponą^[8]. Masa materiału wybuchowego wzrosła z 110–115 kg do prawdopodobnie 165 kg (według innych publikacji 200 kg), a całej miny z 611 kg do ok. 640 kg^[8]. Wyprodukowano prawdopodobnie około 240 takich min – w 1939 roku Marynarka miała w Gdyni 1100 min obu wzorów i 40 min ćwiczebnych, a około 200 min wz. 08 było w składnicy w Modlinie^[7]. Polskie miny miały ochraniacze czopów nakręcane, zdejmowane przed postawieniem miny^[5].

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku postawiono jedynie 60 min wz. 08, przez trałowce typu Jaskółka^[9]. 278 min zostało natomiast wyrzuconych przez stawiacz min „Gryf” po jego uszkodzeniu^[9]. Niemcy zdobyli na wybrzeżu m.in. 260 niezatopionych min^[9].

Po zakończeniu II wojny światowej Polska kupowała w ZSRR do lat 50. miny wz. 08/39^[10]. W latach 1954–56 zakupiono ich 400^[11]. Zamierzano także podjąć ich produkcję w Polsce, lecz wykonano tylko partię próbną 10 sztuk w 1950 roku^[11]. Oznaczenie wz. 08/39 bywa mylnie przypisywane w literaturze do polskich min przedwojennych wz. 08M^[5].

W połowie lat 80. polskie miny tego typu zmodernizowano przez zastosowanie nowych zapalników, zmieniając oznaczenie miny na OS (okrętowa średnia)^[10].

Miny wz. 08/39 na licencji radzieckiej produkowano także od lat 50. w Korei Północnej. Używał ich m.in. Iran podczas wojny tankowców przeciw żegludze w 1987 roku^[12].

Mina kontaktowa wz. 08/39 składała się z:

• kadłuba miny o średnicy 975 mm z ładunkiem materiału wybuchowego i amortyzatora
• wózka kotwicznego z mechanizmem ustawiania na żądaną głębokość i minliną
• przyrządu zabezpieczającego umieszczonego w kadłubie miny
• pięciu ołowiowych czopów galwaniczno-uderzeniowych z ochraniaczami żeliwnymi
• przyrządu zapalającego
• zabezpieczającego zwalniacza cukrowego

• Długość miny z kotwicą: 1290 mm
• Szerokość miny z kotwicą: 905 mm
• Wysokość miny z kotwicą: 1040 mm
• Masa całkowita miny w stanie bojowym: 592 kg
• Masa ładunku wybuchowego: 110 kg trotylu
• Długość minliny: 110 m
• Najmniejsza dopuszczalna głębokość: 15 m
• Najmniejszy odstęp między postawionymi minami: 35 m

• Narcyz Klatka, Jerzy Niewęgłowski: Mina kontaktowa wz. 08/39. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1973, seria: Typy Broni i Uzbrojenia. nr 20.
• Andrzej Bartelski, Dariusz Rusiecki. Polskie miny morskie Września 1939. „Morze, Statki i Okręty”. Wydanie specjalne 4/2014. XIX (148), 2014. ISSN 1426-529X. 
• Adam Jarski. Miny dla Gryfa. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9-10/2015. XIX (161), wrzesień–październik 2015. ISSN 1426-529X. 

• Mina morska kotwiczna wz. 08 oraz wz. 08 zmod.