Mieczysław Janowski (żołnierz)
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Mieczysław Feliks Janowski (ur. 30 sierpnia 1894 w Sosnowcu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Sosnowcu, w rodzinie Bolesława i Józefy z Machniewskich[1].
Od 1915 służył w Legionach Polskich, w 6 pułku piechoty. Został ranny pod Polską Górą. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie. W 1918 wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 22 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i pozostał w 22 pułku. Najpierw na stanowisku dowódcy kompanii, potem dowódcy I baonu[2][3]. W 1928 awansowany do stopnia majora. W kwietniu tego roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[4][5], a w październiku 1931 przesunięty ponownie na stanowisko dowódcy batalionu[6]. 23 marca 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza[7][8]. Został dowódcą batalionu KOP „Skałat”. W 1936 został awansowany na stopień podpułkownika, a w październiku tego roku został przeniesiony do 74 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W 1939 był szefem 3 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Grodnie[9]. We wrześniu 1939 został dowódcą 1 pułku piechoty Grupy Grodzieńskiej.
Mieczysław Janowski w 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[1].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 109 (1921)[11]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[12]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz 2, 3 i 4 w 1921)[13]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 185.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188, 416.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177, 359.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 183, 1097.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 253.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 905.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2646 z 28 lutego 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 11 poz. 328)
- ↑ M.P. z 11931 r. poz. 132 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 64)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
