Mei Lanfang
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Mei Lanfang (ur. 22 października 1894, zm. 8 sierpnia 1961) – jeden z najbardziej znanych aktorów opery pekińskiej.
Urodził się w rodzinie aktorskiej. Naukę zawodu aktora rozpoczął w wieku 8 lat[1], zadebiutował na scenie 3 lata później[2]. W wieku 14 lat dołączył do trupy Teatru Xiliancheng i odtąd występował w Szanghaju, szybko zdobywając sobie popularność[3]. Grał role kobiece (dan). Po wybuchu wojny chińsko-japońskiej w 1937 roku wyemigrował do Hongkongu. Po kilku latach wrócił do Szanghaju, odmówił jednak grania w okupacyjnym teatrze i powrócił na scenę dopiero w 1946 roku[2]. W ciągu swojego życia zagrał ponad 100 różnych ról[4].
Mei zreformował tradycyjną operę pekińską, wprowadzając innowacje m.in. w strojach, gestykulacji i muzyce. Stworzył własną szkołę gry aktorskiej[1]. Odbywając tournée po Japonii (1919, 1924, 1956), Stanach Zjednoczonych (1930) i Związku Radzieckim (1935, 1952), w trakcie których znalazł uznanie w oczach krytyków i był wielokrotnie nagradzany, rozpropagował na świecie chińską operę[5]. Otrzymał doktoraty honoris causa University of Southern California i Pomona College[6].
Po utworzeniu ChRL został wybrany członkiem Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych oraz członkiem Stałego Komitetu Krajowego Ogólnochińskiej Ludowej Konferencji Konsultatywnej Chin. Został także przewodniczącym Instytutu Badań nad Operą Chińską, Chińskiej Szkoły Operowej i dyrektorem Opery Narodowej w Pekinie[6]. W 1959 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin[2].
W 2008 roku Chen Kaige nakręcił oparty na jego biografii film Mei Lanfang[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mei Lanfang. arts.cultural-china.com. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-12)]. (ang.).
- ↑ a b c Mei Lanfang, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-06-07] (ang.).
- ↑ Beijing Opera Famous Players. chinapage.com. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-08)]. (ang.).
- ↑ Like Father, Like Son. chinaculture.org. [dostęp 2017-01-14]. (ang.).
- ↑ Mei Lanfang - a Peking opera legend. newsgd.com. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
- ↑ a b Mei Lanfang. meilanfang.com.cn. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-06)]. (ang.).
- ↑ Mei Lanfang. cctv.com. [dostęp 2010-05-23]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mei Lanfang. Mistrz opery pekińskiej. Ewa Guderian-Czaplińska, Grzegorz Ziółkowski (red.). Wrocław: Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, 2005. ISBN 83-917448-3-3.
- ISNI: 0000000120954969
- VIAF: 4938673
- LCCN: n81009469
- GND: 119556855
- NDL: 00626091
- LIBRIS: c9prmpmw4thslz5
- BnF: 119588826
- SUDOC: 02757881X
- NLA: 36603282
- NKC: jx20070817003, js20021014002
- NTA: 215655745
- BIBSYS: 90733480
- CALIS: n2004142283
- CiNii: DA11948928
- Open Library: OL1300320A
- PLWABN: 9810683983305606
- NUKAT: n2005129207
- J9U: 987007265093705171
- LNB: 000218207
- BLBNB: 000529688
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
