Maurycy Mayzel
Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1872 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
jesień 1942 |
Prezes Warszawskiej Gminy Żydowskiej | |
Okres |
od 1936 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Maurycy Mayzel (ur. 12 kwietnia 1872 w Warszawie, zm. jesienią 1942 w Kowlu) – polski przemysłowiec, sędzia handlowy, działacz społeczny i samorządowy, w latach 1937–1939 komisaryczny prezes warszawskiej gminy żydowskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 12 kwietnia 1872[1] w Warszawie w rodzinie Jakuba Mayzelsa i Lei Manierkow-Mayzels. W czasie rewolucji 1905 roku występował przeciw rusyfikacji Żydów w Kongresówce, brał udział w walce o polskość szkół. Podczas I wojny światowej działał w Komitecie Niesienia Pomocy Uchodźcom. Po odzyskaniu niepodległości od 1919 radny Rady Miasta Warszawy. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 był jednym z komisarzy Rady Obrony Stolicy. Prezes oddziału Związku Strzeleckiego im. Berka Joselewicza. Członek Rady Komisji Taryf Celnych, ławnik Sądu Okręgowego w Warszawie (1919–1923), sędzia handlowy i radca Giełdy Warszawskiej. W latach 1927–1934 wiceprezes Rady Miejskiej w Warszawie i członek Komisji Rewizyjnej. Był wiceprezesem Centrali Związku Kupców, jednym z założycieli Instytutu Fryderyka Chopina oraz działaczem wielu żydowskich i polskich instytucji społecznych.
Od stycznia 1937 komisaryczny prezes Zarządu Żydowskiej Gminy Wyznaniowej; funkcję sprawował do dnia opuszczenia Warszawy 6 września 1939.
Po agresji III Rzeszy na Polskę opuścił Warszawę 6 września 1939 roku wraz z grupą pracowników na apel pułkownika Romana Umiastowskiego. Jego następcą na stanowisku komisarycznego prezesa gminy został − mianowany przez Stefana Starzyńskiego 23 września 1939 − zastępca Mayzela, Adam Czerniaków[2].
Po opuszczeniu Warszawy zatrzymał się w Kowlu, który po agresji ZSRR na Polskę znalazł się pod okupacją sowiecką. Po ataku Niemiec na ZSRR i rozpoczęciu okupacji niemieckiej trafił do utworzonego w maju 1942 w Kowlu getta. Został zamordowany podczas jego likwidacji jesienią 1942 roku[3].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1928)[4][5]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maurycy Mayzel [online], geni_family_tree [dostęp 2020-12-01] (pol.).
- ↑ Ruta Sakowska: Ludzie z dzielnicy zamkniętej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 26. ISBN 83-01-11146-X.
- ↑ Jacek Leociak. Powstanie. Dzielnica wykluczenia [w:] Opór i zagłada 1943. „Pomocnik Historyczny Polityki”. 2/2023, s. 18, 2023.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 176 „za zasługi na polu społecznem”.
- ↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.
Bibliografia, linki
[edytuj | edytuj kod]- Adam Czerniaków: Adama Czerniakowa dziennik getta warszawskiego 6 IX 1939 – 23 VII 1942. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-03042-9.
- Maurycy Majzel. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.