Masyw gabrowo-diabazowy Nowej Rudy (masyw gabrowo-diabazowy Nowa Ruda-Słupiec, masyw noworudzki) – niewielka jednostka geologiczna w Sudetach, zbudowana z kilku odmian gabr i diabazów. Przebiega w kierunku NNW–SSE, między Nową Rudą a okolicami Bożkowa na przestrzeni ok. 9 km. Buduje północno-wschodnią część Obniżenia Noworudzkiego i Garb Dzikowca.

W północnej części masywu występują gabra (gabra oliwinowe, troktolity, gabra diallagowe i anortytowe), w centralnej diabazy gruboziarniste a w południowej diabazy drobnoziarniste. Na kontakcie między gabrami a diabazami znajduje się strefa diabazów mylonitycznych^[1][2].

Geograficznie masyw noworudzki leży w Sudetach Środkowych, natomiast pod względem budowy geologicznej okolice te wchodzą w skład struktury zachodniosudeckiej.

Od północy i północnego wschodu graniczy tektonicznie z rowem Czerwieńczyc, a od zachodu i południowego zachodu z osadami niecki śródsudeckiej. Skały masywu budują część podłoża rowu Czerwieńczyc i, być może, struktury bardzkiej.

Gabra i diabazy były eksploatowane w kilku kamieniołomach. Obecnie czynna jest duża kopalnia diabazu w Dzikowcu, należąca do Śląskich Kruszyw Mineralnych sp. z o.o. i produkująca głównie kruszywa łamane, piasek łamany, grysy, mieszanki itp.

• L. Wójcik: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów, skala 1:25 000, ark. Nowa Ruda, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1958
• O. Gawroński: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów, skala 1:25 000, ark. Jugów, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1959
• Budowa geologiczna Polski, t. IV Tektonika, cz. 2 Sudety i obszary przyległe, Józef Oberc, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1972