Marzena Skotnicówna (ur. 13 października 1911 albo 11 października 1911 w Zakopanem, zm. 6 października 1929 w Tatrach) – polska taterniczka.

Była córką Marii Skotnicowej, czeskiej pisarki z Zaolzia i rzeźbiarza wykładającego w Zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego^[1].

Należała do czołowych taterniczek swego okresu, była członkinią Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie. Najważniejsze pierwsze przejścia w jej karierze to:

• pierwsze wejście północno-zachodnią ścianą Kozich Czub (1929, z Zofią Galicówną),
• pierwsze przejście północnej ściany Małego Ostrego Szczytu,
• pierwsze przejście wschodniej krawędzi Żółtej Ściany (1929),
• pierwsze przejście północnej ściany Rywocin,
• pierwsze wejście od północy na Pięciostawiańską Turnię (1929).

Często wspinała się ze swoją młodszą siostrą Lidą. Pokonały razem między innymi północno-zachodnią ścianę Mnicha. Wraz z nią zginęła w górach, próbując pokonać południową ścianę Zamarłej Turni.

Julian Przyboś poświęcił jej wiersz Z Tatr. Pamięci taterniczki, która zginęła na Zamarłej Turni^[2]. Poeta zakochał się w taterniczce, jednak nieprawdziwa jest informacja o tym, jakoby byli ze sobą zaręczeni. Skotnicówna poznała Przybosia w gimnazjum w Cieszynie – uczyła się tam w latach 1927–1929, kiedy on pracował w szkole jako nauczyciel. Postać tragicznie zmarłej taterniczki pojawiała się także w innych wierszach Przybosia^[3].

Jest pochowana wraz z siostrą Lidą w Zakopanem na nowym cmentarzu przy ulicy Nowotarskiej (kwatera M4-1-1)^[4].

• Maciej Pinkwart, Janusz Zdebski: Nowy cmentarz w Zakopanem. Przewodnik biograficzny. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1988, s. 112. ISBN 83-7005-180-4.
• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 1103. ISBN 83-7104-009-1.