Mariusz Gołaj
| Data urodzenia |
1953 |
|---|---|
| Zawód |
aktor teatralny |
| Odznaczenia | |
 
| |
Mariusz Gołaj (ur. 1953[1]) – polski aktor teatralny, związany zawodowo z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim[2]. W latach 1974–1978 pracował w Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego[1]. W 1979 przyłączył się do organizowanego przez Włodzimierza Staniewskiego teatru „Gardzienice”[3]. Brał udział w wyprawach artystyczno-badawczych do miejsc kultur tradycyjnych[2], zajął się projektami dydaktycznymi ośrodka (m.in. w Royal Shakespere Company w Stradfordzie, na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych i Skandynawii), koordynacją Akademii Praktyk Teatralnych[4]. Objął funkcję zastępcy dyrektora do spraw artystycznych teatru[5].
Zamieszczał swoje publikacje w „Odrze”, „Kontekstach”[6] i „Didaskaliach”.
Prywatnie Mariusz Gołaj jest mężem Joanny Holcgreber – także aktorki teatru Włodzimierza Staniewskiego[7].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Mariusz Gołaj pojawił się w 1972 w obsadzie spektaklu teatru telewizji w reżyserii Bogusława Litwińca W rytmie słońca. Jest aktorem najdłużej pozostającym w zespole Włodzimierza Staniewskiego, odgrywał główne role w zrealizowanych przez teatr spektaklach:
- 1977: Spektakl Wieczorny,
- 1981: Gusła,
- 1983: Żywot Protopopa Awwakuma,
- 1990: Carmina Burana,
- 1997: Metamorfozy,
- 2004: Elektra,
- 2007: Ifigenia w A...,
- 2011: Ifigenia w T...,
- 2013: Oratorium Pytyjskie,
- 2017: Wesele.
Brał udział w filmowych realizacjach spektakli „Gardzienic”: Awwakum (1994), Carmina Burana (1994), Metamorfozy albo złoty osioł (2004), Ifigenia w A (2009). Współpracował z Włodzimierzem Staniewskim przy reżyserowaniu Elektry (2004). W 2003 opracował choreografię dla spektaklu Nondum Magdaleny Łazarkiewicz w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie[8].
W swoim dorobku ma Mariusz Gołaj ma także role filmowe:
- 1999 – Wang, pracownik Gabriela w Na koniec świata Magdaleny Łazarkiewicz,
- 2001 – listonosz Tomasz Wójcik w Requiem Witolda Leszczyńskiego[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2002)[9] i Krzyżem Oficerskim (2013)[10] Orderu Odrodzenia Polski. W 2006 otrzymał nagrodę marszałka województwa lubelskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mariusz Gołaj. teatrnn.pl. [dostęp 2015-04-15].
- ↑ a b Teatr, który dojrzewa. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2015-04-15].
- ↑ Tadeusza Kornaś: Włodzimierz Staniewski i Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Kraków: Wydawnictwo Homini, 2004, s. 44. ISBN 83-89598-33-7.
- ↑ a b c Mariusz Gołaj w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2015-04-15].
- ↑ Zstępca dyrektora ds. artystycznych. BIP: Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. [dostęp 2015-04-15].
- ↑ 2001 (rok LV): Spis treści. konteksty.pl. [dostęp 2015-04-15].
- ↑ Praktyki edukacyjne „Gardzienic”: Dyskusja panelowa. W: Teatr obiecany 30 lat „Gardzienic”. Sympozjum w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, Warszawa, 22–23 stycznia 2008. Warszawa: Wydawnictwo Academica, 2008, s. 129. ISBN 978-83-89281-71-5.
- ↑ Mariusz Gołaj, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 maja 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 38, poz. 597).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 września 2013 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 342).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mariusz Gołaj w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2021-05-17].
- Mariusz Gołaj w bazie Filmweb. [dostęp 2021-05-17].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
