Mariss Jansons
_(2)_(cropped).jpg) Mariss Jansons (2015) | |
| Imię i nazwisko |
Mariss Ivars Georgs Jansons |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1943 |
| Data i miejsce śmierci |
30 listopada 2019 |
| Przyczyna śmierci |
choroba serca |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania |
Oslo Filharmoniske Orkester |
| Odznaczenia | |
      
| |
Mariss Ivars Georgs Jansons (ur. 14 stycznia 1943 w Rydze, zm. 30 listopada 2019 w Petersburgu[1][2]) – łotewski dyrygent.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn dyrygenta Arvīdsa Jansonsa, urodził się w czasie II wojny światowej, kiedy jego matka – jako Żydówka – musiała się ukrywać. Krótko po wojnie ojciec przeniósł się do Leningradu, gdzie został asystentem Jewgienija Mrawińskiego, dyrektora zespołu Filharmonii Leningradzkiej; rodzina dołączyła do niego w 1956. Mariss Jansons studiował w miejscowym konserwatorium grę na fortepianie i skrzypcach oraz dyrygenturę. Od 1969 kontynuował studia w Austrii (Salzburg, Wiedeń), m.in. u Herberta von Karajana i Hansa Swarowsky’ego.
W 1973 został drugim dyrygentem filharmoników leningradzkich. W latach 1979–2000 był głównym dyrygentem orkiestry filharmonii w Oslo. Intensywną pracę przypłacił zawałem serca w 1996 w czasie dyrygowania Cyganerią Pucciniego w Oslo, tym samym o mało nie podzielił losu ojca, który wskutek zawału zmarł w czasie dyrygowania. Poza Oslo Jansons pracował m.in. z orkiestrą Filharmonii Londyńskiej, orkiestrą symfoniczną w Pittsburghu, orkiestrą symfoniczną rozgłośni Bayerischer Rundfunk. Od września 2004 do 2016 roku kierował holenderską Koninklijk Concertgebouworkest w Amsterdamie.
W 2006, 2012 i 2016 dyrygował koncertem noworocznym Filharmonii Wiedeńskiej. Odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, w tym łotewskim Orderem Trzech Gwiazd, norweskim Orderem Zasługi oraz bawarskim Orderem Maksymiliana. W roku 2013 otrzymał Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec oraz tytuły kawalera Orderu Lwa Niderlandzkiego i komandora francuskiego Orderu Sztuki i Literatury[3].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- 1981–1996 – Spellemannprisen:
| Rok | Kategoria | Tytułem | Nagroda | Nota | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|
| 1981 | Klassisk | 3 plater med Grieg | Spellemannprisen | Laur | [4] |
| 1989 | Klassisk/Samtidsmusikk | Prokofjev: Romeo Og Julie – Suiter | Nominacja | ||
| 1990 | Klassisk Musikk/Samtidsmusikk | Verker Av Bartok | Nominacja | ||
| Mahler Symfoni No. 2 | Laur | ||||
| 1991 | Orkester Og Kormusikk | Sibelius: Symfoni No. 1, Finlandia, Karelia | Nominacja | ||
| 1992 | Orkestermusikk | Shostakovich/Symfoni No. 6 & 9 | Nominacja | ||
| 1993 | Dvorak: Cellokonser/Tsjaikovskij; Rokokko-Variasjoner | Laur | |||
| Stravinskij: Varofferet-Petrusjka (1947 Suite) | Nominacja | ||||
| Dvorak: Symfoni 7 & 8 | Nominacja | ||||
| 1994 | Klassisk Musikk/Samdtidsmusikk | Saint-Saëns-Symfoni No. 3 Og Fiolinkonser No. 3 | Nominacja | ||
| 1995 | Orkestermusikk | Sjostakovitsj: Cellokonserter | Laur | ||
| 1996 | Sibelius: Symfonier Nr. 3 Og 5 | Nominacja |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Georg Leyrer: Stardirigent Mariss Jansons laut lettischem Rundfunk gestorben. kurier.at. [dostęp 2019-12-01]. (niem.).
- ↑ Zmarł łotewski dyrygent Mariss Jansons. dzieje.pl, 2019-12-01. (pol.).
- ↑ Mariss Jansons. br-so.com. [dostęp 2020-01-17]. (ang.).
- ↑ Spellemannprisen (wyszukaj „Mariss Jansons” pod „SØK I ARKIVET”). spellemann.no. [dostęp 2016-01-16]. (norw.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mariss Jansons. allmusic.com
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
