Marijan Beneš
.jpg) Marijan Beneš w 2009 | ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
11 czerwca 1951 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 września 2018 | |||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
170 cm | |||||||||
| Styl walki |
leworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa |
junior średnia | |||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||
| Liczba walk |
39 | |||||||||
| Zwycięstwa |
32 | |||||||||
| Przez nokauty |
21 | |||||||||
| Porażki |
6 | |||||||||
| Remisy |
1 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Marijan Beneš (ur. 11 czerwca 1951 w Belgradzie, zm. 4 września 2018 w Banja Luce[1]) – jugosłowiański bokser, emistrz mistrzostw Europy z 1973, olimpijczyk.
Kariera w boksie amatorskim
[edytuj | edytuj kod]Odpadł w ćwierćfinale kategorii lekkopółśredniej (do 63,5 kg) na mistrzostwach Europy juniorów w 1970 w Miszkolcu[2].
Zwyciężył w tej wadze na mistrzostwach Europy w 1973 w Belgradzie, wygrywając m.in. z Ulrichem Beyerem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej w półfinale i Anatolijem Kamniewem ze Związku Radzieckiego w finale[3]. Na mistrzostwach świata seniorów w 1974 w Hawanie Startował w wadze półśredniej (do 67 kg). Odpadł w drugiej walce przegrywając ze Zbigniewem Kicką[4]. Odpadł w eliminacjach kategorii półśredniej na mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach, po przegranej z Płamenem Jankowem z Bułgarii[5].
Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu odpadł w pierwszej walce po porażce z przyszłym wicemistrzem Pedro Gamarro z Wenezueli[1].
Był mistrzem Jugosławii w wadze półśredniej w 1973[6], 1974[7] i 1976[8].
Kariera w boksie zawodowym
[edytuj | edytuj kod]Przeszedł na zawodowstwo w 1977. Walczył w wadze junior średniej. W marcu 1979 zdobył tytuł zawodowego mistrza Europy (EBU) po wygranej z Gilbertem Cohenem z Francji. Trzykrotnie skutecznie bronił tego tytułu.
12 czerwca 1980 w Randers zmierzył się z Ayubem Kalule w pojedynku o tytuł mistrza świata federacji WBA w wadze junior średniej, ale przegrał jednogłośnie na punkty. Wkrótce potem utracił tytuł mistrza Europy, który bezskutecznie próbował odzyskać. Wycofał się w 1983 w związku z uszkodzeniem oka. Stoczył potem po jednej walce w 1991 i 1997[9].
W ostatnich latach życia cierpiał na chorobę Alzheimera[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Marijan Beneš [online], olympedia.org [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 1.European Junior Championships – Miskolc, Hungary – November 8–14 1970 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 20.European Championships – Pionir Hall, Belgrade, Yugoslavia – June 1–14 1970 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 1.World Championships – Havana, Cuba – August 17–30, 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 21.European Championships – Spodek Arena, Katowice, Poland – June 1–8, 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 27.Yugoslav National Championships – Svetozarevo – April 1973 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 28.Yugoslav National Championships – Banja Luka – April–May 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ 30.Yugoslav National Championships – Nis – May 1976 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-22] (ang.).
- ↑ Fulgencio Obelmejias [online], boxrec.com [dostęp 2021-08-22] (ang.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
