Marian Bondzior

generał brygady
Data urodzenia	24 lipca 1925
Data śmierci	24 lipca 2003
Przebieg służby
Lata służby	1945–1991
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Wojska Obrony Powietrznej Kraju
Stanowiska	d-ca 9 plm, szef lotnictwa myśliwskiego 1 Korpusu OPK, szef sztabu 3 Korpusu OPK, szef lotnictwa myśliwskiego OPK, d-ca 2 Korpusu OPK, d-ca 1 Korpusu OPK, zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. liniowych
Odznaczenia

Marian Bondzior (ur. 24 lipca 1925, zm. 24 lipca 2003) – generał brygady pilot Wojska Polskiego, zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w latach 1984–1990.

Przez cały okres służby w Wojsku Polskim (1945–1990) związany z komponentem lotniczym Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, a następnie Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, w których pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji. Sprawował funkcje dowódcze we wszystkich korpusach podległych dowódcy WOPK. Był m.in. dowódcą pułku lotnictwa myśliwskiego w Zegrzu Pomorskim, pomocnikiem dowódcy 1 Korpusu OPK ds. lotnictwa, zastępcą dowódcy 1 Korpusu OPK, szefem sztabu – zastępcą dowódcy 3 Korpusu OPK, szefem Wojsk Lotniczych Dowództwa Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (lotnictwa myśliwskiego WOPK), dowódcą 2 Korpusu OPK, dowódcą 1 Korpusu OPK. W latach 1984–1990 zajmował stanowisko zastępcy dowódcy WOPK ds. liniowych.

W 1979 mianowany uchwałą Rady Państwa PRL na stopień generała brygady WP. Nominacje wręczył w Belwederze I sekretarz KC PZPR Edward Gierek.

Pilot wojskowy I klasy z nalotem ogólnym 2504 godzin, z czego 1556 na samolotach odrzutowych. Latał na samolotach UT-2, Po-2, Jak-9, Jak-11, Jak-18, PZL TS-8 Bies, Jak-17, Jak-23, MiG-15, MiG-15bis, MiG-17, Lim-5, Lim-5P, MiG-21 i PZL TS-11 Iskra. Nigdy nie miał wypadku lotniczego. Należał do pilotów najlepiej strzelających do celów powietrznych. W 1962 był w pierwszej grupie pilotów wprowadzających do uzbrojenia samoloty MiG-21. Był uczestnikiem wielu defilad i pokazów lotniczych, m.in. 22 lipca 1959 w Warszawie i 12 października 1960 w Łodzi prowadził 64-samolotową "Taflę". W 1980 dowodzony przez niego 2 Korpus OPK został wyróżniony w dorocznym rozkazie szkoleniowym ministra obrony narodowej. Jako zastępca dowódcy Wojsk OPK był głównym organizatorem strzelań wojsk rakietowych i lotnictwa myśliwskiego na poligonach w ZSRR.

Autor autobiografii Jak zdobywałem swój kawałek nieba. Wspomnienia generała lotnictwa. (2002).

W Wojsku Polskim służył przez 46 lat, z czego 12 lat w stopniu generała brygady.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera: BII-13-5)^[1].

• Absolwent Wojskowej Szkoły Pilotów w Dęblinie (1948)
• Absolwent Kursu Doskonalenia oficerów dla dowódców pułków w ZSRR (1954)
• Absolwent Akademii Sztabu Generalnego WP
• Absolwent Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa w Moskwie (1972)

• Służba w 7 Zapasowym Pułku Piechoty – 30.06.1945 – 04.09.1946
• Pilot w 1 pułku lotnictwa myśliwskiego w Modlinie – 09.1948 – 02.10.1949
• Starszy pilot w 3 pułku lotnictwa myśliwskiego – 1 0.1949 – 11.1950
• Szef strzelania powietrznego 3 plm – 25.11.1950 – 20.03.1951
• Oficer strzelania powietrznego 2 pułku lotnictwa myśliwskiego w Krakowie – 03.1951 – 12.1951
• Dowódca eskadry lotniczej 2 plm w Krakowie – 25.12.1951 – 03.1953
• Pomocnik dowódcy pułku ds. pilotażu 2 plm w Krakowie – 24.03.1953 – 11.1953
• Dowódca 26 pułku lotnictwa myśliwskiego w Zegrzu Pomorskim – 22.10.1954 – 18.11.1957
• Zastępca dowódcy lotnictwa myśliwskiego 1 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju w Warszawie – 8.11.1957 – 19.08.1961
• Starszy inspektor lotnictwa myśliwskiego 1 Korpusu OPL OK w Warszawie – 09.1961 – 07.1962
• Zastępca dowódcy 1 Korpusu OPK ds. lotnictwa myśliwskiego w Warszawie – 04.07.1962 – 13.11.1963
• Szef lotnictwa myśliwskiego 1 Korpusu OPK w Warszawie – 14.11.1963 – 25.01.1968
• Zastępca dowódcy 1 Korpusu OPK – 26.08.1970
• Szef Sztabu – zastępca dowódcy 3 Korpusu OPK we Wrocławiu – 07.1972 – 05.12.1975
• Zastępca dowódcy 1 Korpusu OPK ds. liniowych w Warszawie – 06.12.1975 – 16.03.1979
• Dowódca 2 Korpusu OPK w Bydgoszczy – 16.03.1979
• Generał brygady – 11.10.1979
• Dowódca 1 Korpusu OPK w Warszawie – 09.05.1982
• Zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. liniowych w Warszawie – 06.12.1984 – 30.06.1990
• dyspozycja MON - czerwiec 1990 - czerwiec 1991
• Z dniem 5 czerwca 1991 przeniesiony w stan spoczynku na mocy rozkazu personalnego MON z 1 października 1990

• chorąży - 1948
• podporucznik - 1950
• porucznik - 1951
• kapitan - 1952
• major - 1954
• podpułkownik - 1958
• pułkownik - 1962
• generał brygady - 1979

Syn Aleksandra (1896-1988), rolnika i Heleny z Bieńkowskich (1905-1983). Od 1951 żonaty z Krystyną z domu Jakubowską. Małżeństwo miało syna Zbigniewa i córkę Joannę Danutę (1958-1993)^[2].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1982)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Złoty Krzyż Zasługi (1959)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1954)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Tytuł i odznaka „Zasłużony Pilot Wojskowy PRL” (9 maja 1979)
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1978)^[3]
• Wpis do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” (1984)

• M. Bondzior, Jak zdobywałem swój kawałek nieba, Wydawnictwo WLOP, Poznań 2002;
• J. Celek, Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza im. Jana Krasickiego: dzieje dęblińskiej szkoły lotniczej, Wydawnictwo MON, Warszawa 1979;
• S. Czmur, W. Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Wydawnictwo Czasopism WLOP – Dom Wydawniczy Bellona, Poznań – Warszawa 2003;
• H.P. Kosk, Generalicja polska, tom I, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1999;
• A. Przedpełski, Lotnictwo Wojska Polskiego 1918–1996: zarys historii, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1997.