Manfred Gerlach

Manfred Gerlach, 17 czerwca 1986
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1928 Lipsk
Data i miejsce śmierci	17 października 2011 Berlin
Przewodniczący Rady Państwa NRD
Okres	od 6 grudnia 1989 do 5 kwietnia 1990
Przynależność polityczna	LDPD
Poprzednik	Egon Krenz
Następca	Sabine Bergmann-Pohl (jako Przewodnicząca Izby Ludowej)
Przewodniczący Liberalno-Demokratycznej Partii Niemiec
Okres	od 1967 do 1990
Poprzednik	Max Suhrbier
Następca	Rainer Ortleb
Sekretarz generalny Liberalno-Demokratycznej Partii Niemiec
Okres	od 1954 do 1967
Poprzednik	Herbert Teschner
Następca	stanowisko zniesione
Przewodniczący LDPD w Lipsku
Okres	od 1952 do 1954
Następca	Gunther Schneider
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Manfred Gerlach (ur. 8 maja 1928 w Lipsku, zm. 17 października 2011 w Berlinie) – wschodnioniemiecki polityk, od 1967 do 1990 przewodniczący Liberalno–Demokratycznej Partii Niemiec, w latach 1960–1989 wiceprzewodniczący Rady Państwa, a w latach 1989–1990 jej przewodniczący (p.o. głowy państwa).

W 1944 został zatrudniony w wymiarze sprawiedliwości na terenie okręgu Saksonia. Za założenie nielegalnej grupy opozycyjnej wobec NSDAP umieszczono go w marcu tego roku w areszcie młodzieżowym. W 1945 znalazł się wśród członków założycieli LDPD oraz Wolnej Młodzieży Niemieckiej (Freie Deutsche Jugend, FDJ') w Lipsku. Od 1949 do 1959 zasiadał w Radzie Głównej FDJ. W 1949 uzyskał nominację do Izby Ludowej. Od 1950 pełnił obowiązki burmistrza, a później wicenadburmistrza Lipska oraz zastępcy przewodniczącego Rady Miejskiej. W latach 1951–1954 studiował zaocznie, a w 1964 uzyskał tytuł doktora praw (w 1984: profesora).

Od 1951 do 1953 sprawował funkcję wiceprzewodniczącego Liberalno–Demokratycznej Partii Niemiec, a do 1967 jej sekretarza generalnego. W 1967 zastąpił Maxa Suhrbiera w roli przewodniczącego ugrupowania. W 1960 został powołany w skład Rady Państwa zostając jej wiceprzewodniczącym (do 1989). Od 1967 zasiadał w Prezydium Rady Krajowej Frontu Narodowego Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

6 grudnia 1989 został wybrany przewodniczącym Rady Państwa Niemieckiej Republiki Demokratycznej jako następca Egona Krenza. Do czasu zmiany konstytucji NRD pełnił obowiązki głowy państwa. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 znalazł się wśród członków Związku Wolnych Demokratów (Bund Freier Demokraten, BFD) oraz FDP. W listopadzie 1993 wystąpił z partii po tym, jak został oskarżony o wydawanie władzom sowieckim członków LDPD. Współpracował z Forum Historii Alternatywnej w Berlinie.

Zmarł, w wieku 83 lat, 17 października 2011 r., w szpitalu w Berlinie po długiej chorobie^[1].

• Order Zasług dla Ojczyzny w srebrze (1955)
• Order "Gwiazda Przyjaźni między Narodami" (1964)
• Order Karla Marksa (1988)

• Wortmeldungen zur Zeitgeschichte, Berlin 1980
• Äußerungen über uns und unsere Zeit, Berlin 1985
• Standortbestimmung, Berlin 1989
• Mitverantwortlich: Als Liberaler im SED-Staat, Berlin 1991