M107 Self-Propelled Gun

Działo M107 w muzeum Jad la-Szirjon (Izrael) (2005)
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Pacific Car & Foundry Company
Typ pojazdu	samobieżna armata polowa
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	5
Historia
Prototypy	1961
Produkcja	1961-1972
Egzemplarze	ok. 1200
Dane techniczne
Silnik	1 silnik wysokoprężny, 8-cylindrowy General Motors 8V71T o mocy 450 KM przy 2300 obr./min.
Transmisja	mechaniczna
Długość	11,26 m (maksymalna) 5,72 m (kadłub)
Szerokość	3,15 m
Wysokość	3,68 m (w położeniu marszowym)
Prześwit	0,47 m
Masa	28 168 kg (własna)
Osiągi
Prędkość	56 km/h (droga)
Zasięg pojazdu	725 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,07 m
Rowy (szer.)	2,36 m
Ściany (wys.)	1,02 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata M113 kal. 175 mm
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy, Grecja, Włochy, Izrael
Multimedia w Wikimedia Commons

M107 Self-Propelled Gun – amerykańska samobieżna armata polowa kal. 175 mm opracowana i produkowana od 1962 roku w wytwórni Pacific Car and Foundry Company.

W 1961 roku w amerykańskiej wytwórni Pacific Car and Foundry Company opracowano armatę samobieżną M107 kalibru 175 mm.

Działo zamontowano na uniwersalnym podwoziu gąsienicowym T249. Uzbrojenie stanowi armata M113 kal. 175 mm z lufą o długości 9,15 m. Posiada zamek tłokowy, oporopowrotnik hydropneumatyczny. Działo wyposażono w hydrauliczny układ zmechanizowanego zasilania. Mechanizm naprowadzania ręczny i hydrauliczny. Działo M107 wyposażono w lemiesz opuszczany hydraulicznie, który służy do okopywania działa i zwiększa jego stateczność podczas prowadzenia ognia. Do strzelania stosuje się naboje rozdzielnego ładowania z ładunkiem zmiennym i pociski odłamkowo-burzące o masie 66,78 kg.

W pierwszej połowie lat 70. XX wieku rozpoczęto produkcję zmodernizowanego wariantu armaty z lufą samowzmocnioną o większej trwałości oraz udoskonalonym układem zasilania.

Armata samobieżna M107 kal. 175 mm była produkowana oprócz zakładów Pacific Car and Foundry Company także w zakładach FMC Corporation i Bowen-McLaughlin-York. Ogółem wyprodukowano około 1200 dział tego typu.

Działo samobieżne M107 kal. 175 mm zaczęto wprowadzać do armii Stanów Zjednoczonych od 1962 roku, a w styczniu 1963 roku sformowano pierwszy dywizjon tych dział.

Oprócz Stanów Zjednoczonych znajdowały się jeszcze na uzbrojeniu armii Wielkiej Brytanii, Niemiec, Włoch, Grecji i Izraela.

Pod koniec lat 80. XX wieku działo samobieżne M107 zaczęto zastępować haubicą samobieżną M110 SPH kal. 203,2 mm.

Ten odpowiednik używanego do niedawna w Polsce działa 2S7 Pion o jeszcze większym kalibrze znalazł się w posiadaniu warszawskiego Muzeum Wojska Polskiego w latach dziewięćdziesiątych. Obecnie eksponat w Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej.

• Kąt ostrzału:
  • w płaszczyźnie pionowej: - 2º do + 65º
  • w płaszczyźnie poziomej: +/- 60º
• Osiągi:
  • prędkość początkowa pocisku:
    • przy ładunku pierwszym: 509 m/s
    • przy ładunku drugim: 702 m/s
    • przy ładunku trzecim: 912 m/s
  • maksymalna donośność pocisku: 32 700 m
  • szybkostrzelność: 2 strz./min

• Zdjęcia