Luks (lx) – jednostka natężenia oświetlenia E w układzie SI (jednostka pochodna układu SI)^[1]. Nazwa pochodzi od łac. lux – światło^[2].

${\displaystyle \mathrm {1\,lx=1\,{\frac {lm}{m^{2))}=1\,{\frac {cd\cdot sr}{m^{2)))) }$

Luks (lx) określany jest jako oświetlenie wywołane przez równomiernie rozłożony strumień świetlny o wartości równej 1 lumen (lm) padający na powierzchnię 1 m², a więc 1 lx = 1 lm / m².

Podwielokrotność luksa, mililuks, nosi nazwę noks (nx)^[3]. Nazwa pochodzi od łac. nox – noc^[4].

1 nx = 0,001 lx = 1 mlx

Obiekt o jasności 1 luksa, obserwowany na niebie, miałby jasność (wyrażoną w magnitudo) ok. -14,2^[5][6]. Słońce miałoby taką jasność, gdyby obserwować je z odległości ok. 48,7 mld km (324,7 AU)^[7]

Przykładowe poziomy jasności w zależności od miejsca i warunków:

Jasność	Przykład powierzchni
0,1 nx	bezksiężycowe, pochmurne nocne niebo[8]
2 nx	bezksiężycowe, przejrzyste nocne niebo wraz z poświatą niebieską[8]
50 nx – 300 nx	księżyc w pełni podczas bezchmurnej nocy[9]
3 – 3,2 lx	poziom jasności podczas końcówki zmierzchu cywilnego przy bezchmurnym niebie[10]
50 lx	natężenie światła w pokoju dziennym (Australia, 1998)[11]
80 lx	natężenie światła w biurowym korytarzu/toalecie[12][13]
100 lx	bardzo pochmurny dzień[8]
320 – 400 lx	oświetlenie w biurze[11][14][15][16]
400 – 500 lx	wschód oraz zachód Słońca (przy bezchmurnym niebie)
1000 lx	pochmurny dzień[8]; natężenie światła w typowym studiu TV
10 000 – 25 000 lx	światło dzienne (lecz nie bezpośrednie światło słoneczne)[8]
32 000 – 100 000 lx	promieniowanie słoneczne

• lumen (lm) – jednostka miary strumienia świetlnego
• kandela (cd) – jednostka światłości źródła światła