Lutnia romantyczna

de. Gittarenlaute, Wandervogellaute

Klasyfikacja naukowa

321.321-5 Chordofon złożony

Klasyfikacja popularna

strunowy, szarpany lutnia

Podobne instrumenty

gallichon lutnia lutnia renesansowa lutnia barokowa teorban gitara

Lutnia romantyczna zw. także gitarolutnią - instrument należący do chordofonów szarpanych, jest odmianą lutni powstałą w połowie XIX wieku w Niemczech. Pochodzi prawdopodobnie od gallichonu^[1]. Największą popularność przeżywała w latach 1896–1939 w związku z popularnością ruchu Wandervogel. Gdzieniegdzie wytwarzana jest do dziś^[2]. Lutnia romantyczna strojona była jak gitara klasyczna^[3].

W XVIII i XIX wieku zarówno lutnia jak i gitara przeszły szereg zmian konstrukcyjnych upodabniając się do siebie nawzajem (patrz gallichon). Powstanie lutni romantycznej było wynikiem kontynuacji tych zmian i unowocześniania konstrukcji lutni. Wiązane wokół szyjki progi jelitowe zastąpiono metalowymi, wprowadzono mostek z kołkami do mocowania strun i dodatkowym prożkiem. Niektóre egzemplarze mają także, typowe dla gitary metalowe stroiki.^[1]

Lutnia romantyczna przypomina swą budową lutnię renesansową, lub gallichon. Pudło rezonansowe jest mocno wypukłe, zbudowane z klejonych ze sobą cienkich klepek (niektóre z późniejszych egzemplarzy mają pudła płaskie lub tylko lekko wypukłe)^[4]. Płyta wierzchnia posiada otwór rezonansowy zamknięty wyciętą w płycie, ozdobną rozetą, często o motywach identycznych jak w lutniach renesansowych lub barokowych (czasem pojawiają się także motywy romantyczne lub historyzujące^[5]). Podstrunnica zaopatrzona jest w metalowe progi i płyciny między progami, kilka najwyższych progów wykonanych jest z drewna i umieszczonych na płycie wierzchniej. Główka charakteryzuje się "barokowym" zawinięciem typowym dla gallichonu, może posiadać drewniane kołki do naciągania strun lub typowe, gitarowe, maszynki metalowe. Lutnia romantyczna posiada 6 pojedynczych strun^[6].

• Gallichon