Lucjan Szulc (1882–1962)
 Grób ppłk. Lucjana Szulca, cmentarz Dębica w Elblągu | |
 podpułkownik
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Lucjan Tadeusz Szulc (ur. 6 sierpnia 1882, zm. 27 listopada 1962) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 12 Pułku Artylerii Polowej[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 46. lokatą w korpusie oficerów artylerii[2]. W 1923 był zastępcą dowódcy tego pułku, który stacjonował w Złoczowie[3]. Z dniem 1 marca 1924 został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Polowej w Będzinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[4]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 27 Pułku Artylerii Polowej we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko dowódcy pułku[5][6]. W listopadzie 1925 został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Polowej na stanowisko dowódcy pułku[7]. W maju 1927 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 8 Okręgowego Szefostwa Artylerii w Toruniu na stanowisko referenta[8][9]. W marcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łańcut na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[10]. W czerwcu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[11].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].
Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Dębica w Elblągu[13].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych[14]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej[16]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[16]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 4 sierpnia 1920 roku, s. 678.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 187.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 737, 814.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 13 marca 1924 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 3 lipca 1924 roku, s. 367.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 688, 737.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 117 z 5 listopada 1924 roku, s. 628.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430, 449.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 200.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 972.
- ↑ śp. LUCJAN SZULC na Grobonet. elblag.artlookgallery.com. [dostęp 2022-08-10].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 737.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
