Linke-Hofmann BT-1^[1]

Tramwaj #G-051 w Krakowie
Dane ogólne
Producent	Linke-Hofmann A.G. Breslau, Städtische Straßenbahn Breslau
Miejsce produkcji	Wrocław
Lata produkcji	1920
Dane techniczne
Liczba członów	1
Długość	5400 mm
Szerokość	2200 mm
Masa	10 000 kg
Rozstaw osi w wózkach	1900 mm
Układ osi	Bo
Moc silników	2 × 60 kW
Typ silników	Lt-31
Napięcie zasilania	600 V
Prędkość maksymalna	55 km/h
Wnętrze
Niskopodłogowość	0%

BT-1 – typ technicznego wagonu tramwajowego, wybudowany we Wrocławiu w pierwszej połowie lat 20. XX wieku na bazie konstrukcji tramwaju Linke-Hofmann Berolina.

Pojazd powstał na potrzeby obsługi zajezdni tramwajowej przy ul. Krakowskiej we Wrocławiu, gdzie służył do manewrowania z wagonami kolejowymi. Taka potrzeba wynikała z ulokowania na terenie zajezdni elektrowni węglowej zasilającej sieć trakcyjną, która zaopatrywana była w surowiec przez kolej. Przetrwał działania wojenne, dzięki czemu brał udział w odgruzowywaniu Wrocławia, a następnie kontynuował służbę jako wagon techniczny^[2]. W latach 50. przeszedł modernizację z wykorzystaniem elementów z tramwajów Konstal N, a wycofany ze służby został w następnej dekadzie. W latach '80 wagon był przeznaczony do fizycznej kasacji, jednak udało się go przetransportować wraz z tramwajem Linke-Hofmann Standard #1076 do Krakowa, gdzie miał zasilić zbiory muzealne. W 2016 roku podjęto się jego remontu i stał się czynnym wagonem muzealnym w zbiorach krakowskiego Muzeum Inżynierii Miejskiej^[3].

Pierwotnie pojazd był oznaczony numerem taborowym B.T. 1, co dało mu w przyszłości takie oznaczenie typu. W okresie powojennej służby dla MPK Wrocław, został oznaczony jako pojazd gospodarczy G-051.

Wagon dwuosiowy, wolnobieżny, bazujący na wózku jednego z wrocławskich wagonów typu „neu Berolina”. Na zregenerowanych zestawach kołowych osadzono zupełnie nowe pudło, wyposażone w centralnie umieszczone stanowisko motorniczego, usytuowane bokiem do kierunku jazdy. Na czołach wagonu usytuowano oprócz sprzęgów tramwajowych, standardowe sprzęgi śrubowe oraz zderzaki używane na kolei. Dzięki temu, uzyskano rodzaj elektrowozu manewrowego. Tak wyposażony tramwaj był w stanie zarówno przetaczać z niewielką prędkością wagony kolejowe, jak i holować silnikowe i doczepne pojazdy tramwajowe.

Wyposażenie elektryczne obejmowało tramwajowy nastawnik jazdy, oporniki rozruchowe umieszczone we wnętrzu pojazdu, a także 2 silniki trakcyjne zamontowane „za nos” na obydwu osiach w wózku. W latach 60., wyposażenie elektryczne pojazdu ujednolicono z wagonami typu N. Na dachu pojazdu, zamontowano nożycowy odbierak prądu^[2].

• Tramwaje w Krakowie
• Tramwaje we Wrocławiu
• Historyczne pojazdy Komunikacji Miejskiej w Krakowie