Leonard Krasulski

Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1950 Sopot
Zawód, zajęcie	polityk
Stanowisko	poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005)
Partia	Porozumienie Centrum Prawo i Sprawiedliwość
Multimedia w Wikimedia Commons

Leonard Seweryn Krasulski (ur. 8 listopada 1950 w Sopocie) – polski polityk, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji.

Ukończył szkołę podstawową w Sopocie, a następnie rozpoczął naukę w szkole zawodowej w Zespole Szkół Budowy Okrętów w Gdańsku-Wrzeszczu. Szkołę porzucił w 1964 r. i przeniósł się do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Morskiej Obsługi Radiowej Statków^[1]. Jednocześnie od 1966 r. uczył się w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku, gdzie również przerwał naukę^[2][a].

23 października 1969^[3] został powołany przez WKR Gdynia do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 1 Warszawskim Pułku Czołgów (JW 3749) w Elblągu przy ul. Łęczyckiej^[4], gdzie jako szeregowy odbył okres unitarny zakończony złożeniem przysięgi wojskowej. Szkolenie podstawowe w Elblągu trwało do 4 stycznia 1970^[5]. 5 stycznia został skierowany na podoficerski kurs sanitarny w 57 batalionie medycznym (JW 2880)^[b], gdzie jako elew szkolił się w jednostce w Braniewie przy ul. Sikorskiego^[4], będącej w składzie 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej (JW 2234). Kurs ukończył 3 czerwca 1970 i na podstawie rozkazu dowódcy 57 bmed został awansowany do stopnia kaprala^[6]. 4 czerwca 1970 został wyznaczony na stanowisko dowódcy drużyny ewakuacyjnej w składzie kompanii medycznej 1 Warszawskiego Pułku Czołgów^[7][c] w Elblągu. Źródło^[d] wskazuje na rozpoczęcie zawodowej służby wojskowej 4 czerwca 1970. Natomiast według źródła^[5] rozpoczął zawodową służbę wojskową^[8] 8 października 1971. 7 kwietnia 1971 był awansowany do stopnia starszego kaprala^[5]. Od 2 czerwca 1972 do 31 lipca 1972 odbył i ukończył kurs podoficerów zawodowych medycznych^[5]. 12 października 1972 był awansowany do stopnia plutonowego, następnie od 25 października 1972 został szefem kompanii medycznej w 1 Pułku Czołgów^[5]. 15 czerwca 1975 starszy lekarz pułku kpt. Zenon Jeznach, jako drugi opiniujący, wystawił mu negatywną ocenę w formie opisowej^[e][9]. Żołnierzem zawodowym ludowego Wojska Polskiego był do 14 lutego 1976^[3], służył na stanowiskach: dowódcy drużyny ewakuacyjnej kompanii medycznej do 24 października 1972, a następnie szefa kompanii medycznej (25 października 1972–14 lutego 1976)^[3] w 1 Warszawskim Pułku Czołgów^[10][11]. 14 lutego 1976 jako plutonowy został zdegradowany^[12][f] do stopnia szeregowca i przeniesiony do rezerwy^[5]. Jak podaje źródło^[13] w 1976 dokonał defraudacji mienia, po wyroku honorowego sądu wojskowego dla podoficerów został zdegradowany przez dowódcę jednostki i wyrzucony z wojska.

Po odbyciu zasadniczej służby zawodowej, jako zawodowy podoficer służył w 1. Warszawskim Pułku Czołgów z Elbląga w okresie, gdy ta jednostka uczestniczyła w wydarzeniach grudniowych. Utrzymuje, że pomimo iż był dowódcą pododdziału, odmówił wykonania rozkazu wzięcia udziału w akcji pacyfikacyjnej przeciw strajkom gdańskich stoczniowców i pozostał w koszarach^[14].

Po odejściu z wojska do 2005 z przerwami był pracownikiem administracyjnym w Elbląskich Zakładach Piwowarskich (od 1999 wchodzących w skład Grupy Żywiec).

W latach 80. wstąpił do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego był współorganizatorem strajku w swoim zakładzie pracy, po jego pacyfikacji tymczasowo aresztowany, a w 1982 skazany za na karę 5 lat pozbawienia wolności. Zwolnienie warunkowe na mocy ułaskawienia uzyskał wiosną 1983. Przez kilka lat pozostawał bez zatrudnienia. W 1989 organizował kampanię wyborczą do Senatu Jarosława Kaczyńskiego w województwie elbląskim. Był wśród założycieli Porozumienia Centrum i PiS, obejmował kierownicze funkcje w organach tych partii na szczeblu regionalnym i krajowym. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu.

W 2005 został skazany za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (miał we krwi 0,58 mg alkoholu). Orzeczono wobec niego grzywnę i zakaz prowadzenia pojazdów^[15] (skazanie uległo zatarciu). W tym samym roku z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła V kadencji w okręgu elbląskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 17 184 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 12 790 głosów^[16]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu na kolejną kadencję^[17].

W wyborach w 2019 po raz kolejny z powodzeniem ubiegał się o reelekcję otrzymując 19 747 głosów^[18]. W 2021 powołany w skład Rady Doradców Politycznych Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego^[19]. W sierpniu 2023 ponownie został ogłoszony liderem listy wyborczej PiS w okręgu elbląskim w wyborach parlamentarnych w tymże roku^[20]; uzyskał mandat poselski, zdobywając 13 948 głosów^[21].

• Kazimierz Czernikowski, 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka, Drukarnia W&P Edward Waszkiewicz, Elżbieta Panter s.c., Malbork 2001, ISBN 83-86590-02-5.
• Edward Jan Nalepa: Wojsko polskie w Grudniu 1970 roku. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07904-8.
• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-06-01].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2015-06-01].

• Oficjalna strona (wersja archiwalna)