Kuujjuaq

Państwo	Kanada
Prowincja	Quebec
Region	Nord-du-Québec
Powierzchnia	292,72[1] km²
Populacja (2006) • liczba ludności • gęstość	2132 7,3 os./km²
Położenie na mapie Quebecu Kuujjuaq
Położenie na mapie Kanady Kuujjuaq
58°06′24″N 68°23′55″W/58,106667 -68,398611
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kuujjuaq jest największą inuicką wioską w Nunavik w północnym Quebecu (Kanada). Znajduje się w administracji regionalnej Kativik w regionie administracyjnym Nord-du-Québec. Nazwa oznacza "wielką rzekę". Osada jest dostępna drogą lotniczą a w niektórych miesiącach również drogą wodną^[2].

Kuujjuaq jest ulokowany nad rzeką Koksoak w odległości 50 km od zatoki Ungawa. Fale występujące na rzece regularnie zmieniają lokalny krajobraz.

W Kuujjuaq, ze względu na klimat umiarkowany chłodny panuje tajga. Bagniste tereny są porośnięte głównie przez świerki czarne i modrzewie. W sierpniu i wrześniu stada jeleni mijają osadę podczas swych corocznych migracji.

Pierwszymi Europejczykami, którzy mieli kontakt z lokalnymi Inuitami byli bracia morawscy. 25 sierpnia 1811 roku bracia Benjamin Kohlmeister i George Kmoch, przybyli do obozowiska inuitów na wschodnim wybrzeżu rzeki Kokosak, kilka kilometrów w dół rzeki od obecnej lokalizacji osady. Ich celem było "nawrócenie eskimosów na chrześcijaństwo". Według dziennika prowadzonego przez brata Kohlmeistera, Inuici byli bardzo zainteresowani misją braci morawskich.

Około 1830 roku Kompania Zatoki Hudsona utworzyła faktorię handlową na wschodnim wybrzeżu rzeki Kokosak, 5 km od dzisiejszej lokalizacji. Była to pierwsza placówka kompanii w Nunaviku i zajmowała się handlem futrami. Placówka została zamknięta w 1842 i ponownie otwarta w 1866 roku. Handel z kompanią prowadziły społeczności Inuitów, Montagnais i Naskapi.

Budowa bazy sił lotniczych USA, Crystal 1, która miała miejsce w 1942 roku na zachodnim brzegu rzeki, w miejscu dzisiejszej osady, spowodowała przyspieszony rozwój osady. Po drugiej wojnie światowej Stany Zjednoczone przekazały bazę rządowi Kanady. W 1948 roku utworzono misję katolicką a następnie stację opieki, szkołę i stację meteorologiczną. W 1961 roku utworzono sklep spółdzielczy^[2]. W 1975 roku wioska stała się centrum administracyjnym Kativik regionu Nunavik.

• Dorothy Mesher, Ray Herbert Woollam: Kuujjuaq: memories and musings. Unica Pub. Co, 1995. ISBN 0-920649-06-8. (ang.). Brak numerów stron w książce

• Alain Bissonnette, Serge Bouchard: The Kuujjuaq population's point of view on the social and economic repercussions of the Caniapiscau cut-off on their hunting and fishing activities. Société d'énergie de la baie James, Engineering and Environment Dept., Caniapiscau-Koksoak Joint Study Group, 1984. (ang.). Brak numerów stron w książce

• Oficjalna strona internetowa (ang. • fr.)
• Strona internetowa dedykowana turystom. nunavik-tourism.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-27)]. (ang. • fr.)