Kurzawka (potocznie ruchome piaski) – luźne lub spoiste grunty zachowujące się przy pewnych warunkach (dużym nawodnieniu) w całej swojej masie jak ciecze. Jest to także drobnoziarnisty luźny osad, na przykład piasek lub muł, nasycony wodą pod znacznym ciśnieniem. Kurzawki należą do gruntów o złych parametrach mechanicznych^[1].

Wyróżnia się kurzawki:

• właściwe – pylaste, które nie mają tendencji do oddawania wody
• piaszczyste – w których przy zmniejszaniu się prędkości przepływu wody następuje oddzielenie ziaren od wody i stopniowe ich osadzanie.

Słownik hydrogeologiczny wydany przez Ministerstwo Środowiska dzieli kurzawki na:

• właściwe – grunty o kondensacyjno-koagulacyjnych wiązaniach strukturalnych o własnościach tiksotropowych
• pozorne (pseudokurzawka) – grunty luźne i pozbawione plastyczności i spójności rzeczywistej (tzw. grunty dylatantne)^[2].

Po odsłonięciu podczas prowadzenia robót górniczych kurzawka upłynnia się i zachowuje się jak gęsta ciecz wyciskana pod ciśnieniem wody. Od kurzawki można uwolnić się przez obniżanie poziomu wód gruntowych, wbijanie ścianek szczelnych, elektroosmozę lub zamrażanie gruntu^[1].

Kurzawka występuje na terenie Warszawy i stanowiła duży problem przy posadowieniu wysokich budynków oraz podczas budowy metra^[3].