Służebnica Boża
Kunegunda Siwiec

mistyczka
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1876 Stryszawa
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 1955 Stryszawa
Czczona przez	Kościół katolicki

Przyczyna śmierci	gruźlica kości
Miejsce spoczynku	Kaplica sióstr Zmartwychwstanek w Siwcówce
Miejsce zamieszkania	Stryszawa
Narodowość	polska
Rodzice	Jan Wiktoria z d. Trzop
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Kunegunda Siwiec (ur. 28 maja 1876 w Stryszawie, zm. 27 czerwca 1955 tamże) – polska świecka zakonnica, tercjarka karmelitańska, mistyczka oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

Kunegunda Siwiec była córką Jana Siwca i Wiktorii z domu Trzop^[1][2]. Była dziesiątym z jedenaściorga dzieci^[1]. Rodzina była bardzo religijna i mieszkała w typowej góralskiej chacie^[3]. Kunegunda Siwiec posługiwała się gwarą beskidzką^[4]. Nigdy nie uczęszczała do szkoły, czytać i pisać nauczyła się od miejscowego górala^[4]. Z biegiem lat nieużywana umiejętność pisania zanikała, aż w końcu Kunegunda Siwiec zaczęła uchodzić wśród mieszkańców za osobę niepiśmienną^[4]. Pracowała w polu, siała zboże, pasała bydło, pomagała w pracach domowych^[5]. W jej domu czytano pisma katolickie, takie jak np. „Posłaniec Serca Jezusowego”^[4]. Po wybuchu I wojny światowej, wojsko austriackie, wkroczywszy do Stryszawy, zarekwirowało inwentarz żywy i wcieliło jednego z braci Kunegundy Siwiec do wojska^[5].

Do pierwszej komunii świętej przystąpiła w kościele w Suchej Beskidzkiej, natomiast sakrament bierzmowania otrzymała 3 września 1897 od bp. Jana Puzyny^[6]. Pod wpływem rekolekcji wygłoszonych przez redemptorystę, o. Bernarda Łubieńskiego, dwudziestoletnia wówczas Kunegunda Siwiec, pozostając osobą świecką, postanowiła poświęcić się Bogu^[7][8]. Zerwała zaręczyny i do końca życia nie wyszła za mąż^[8]. W 1902 ukończyła kurs katechetyczny i zajmowała się przygotowywaniem okolicznych wiernych do sakramentów^[1].

Należała do założonego przez ks. Wojciecha Blaszyńskiego ruchu „sidziniarek”, które ślubowały Bogu dziewictwo i uczyły górali katechezy^[7][9]. Po ukończeniu kursu w Sidzinie uczyła zasad wiary dzieci i dorosłych przygotowujących się do przyjęcia sakramentów^[7]. W 1897 wstąpiła do Apostolstwa Modlitwy w Stryszawie, natomiast w 1923 – do Bractwa Dzieciątka Jezus u karmelitów bosych w Wadowicach, a w 1924 – do III zakonu karmelitów bosych, w którym złożyła śluby i przyjęła imię Teresa od Dzieciątka Jezus^[7][9]. Dzięki jej wsparciu finansowemu, mieszkaniec Stryszawy, Józef Czernecki, mógł ukończyć seminarium duchowne (które wówczas były płatne) i otrzymać święcenia^[10]. Część swojej ziemi przekazała na budowę kaplicy pod wezwaniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz na domy klasztorne zmartwychwstanek w Stryszawie^[7][11]. W 1948 roku Kunegunda Siwiec zachorowała na nieuleczalną gruźlicę kości i pozostałych 7 lat życia spędziła przykuta do łóżka, w wielkich cierpieniach^[1][11]. Zmarła w tym samym domu, w którym się urodziła^[12]. Jej szczątki spoczęły początkowo na stryszawskim cmentarzu^[13].

Wedle źródeł katolickich, doświadczyła objawień Jezusa Chrystusa, Matki Bożej oraz świętych^[7]. Zapisy rozmów, sporządzane w latach 1942–1955 przez kierownika duchowego Kunegundy Siwiec, ks. Bronisława Bartkowskiego, zostały opublikowane pośmiertnie pt. Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku po wydaniu imprimatur przez kard. Stanisława Dziwisza^[7][14]. Ich przesłaniem jest duchowe dziecięctwo oraz miłosierdzie Boże^[7]. Świecki Zakon Karmelitów Bosych organizuje do jej grobu coroczne pielgrzymki^[15].

Z inicjatywy ojców Karmelitów bosych przekonanych o świątobliwości życia Kunegundy Siwiec poczyniono starania w celu wyniesienia jej na ołtarze^[16]. 29 września 2007 Stolica Apostolska wydała dekret tzw. Nihil obstat wyrażający zgodę na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacji^[16]. 21 grudnia 2007 w kurii krakowskiej rozpoczął się proces na szczeblu diecezjalnym^[17], który zakończył się 28 października 2011, po czym akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych do Rzymu^[16]. Postulatorem procesu został o. Szczepan Praśkiewicz OCD^[1]. 1 marca 2013 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret o ważności postępowania beatyfikacyjnego^[16]. O. prof. dr. hab. Zdzisławowi Kijasowi OFMConv. została powierzona sprawa opracowania tzw. Positio wymaganego w procesie beatyfikacji.

14 listopada 2016 odbyła się ekshumacja jej doczesnych szczątków z cmentarza w Stryszawie i przeniesienie ich do kaplicy Sióstr Zmartwychwstanek w Siwcówce^[18].

• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni
• Modlitwa za wstawiennictwem świętych

• Towarzystwo Przyjaciół Kunegundy Siwiec. kundusia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].