Król i ja (film 1956)
_(3).jpg)
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1956 |
| Data premiery |
28 czerwca 1956 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
133 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Deboraj Kerr |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
John DeCuir |
| Kostiumy | |
| Montaż |
Robert L. Simpson |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
20th Century Fox |
| Budżet |
4 550 000 USD |
| Przychody brutto |
21 300 000 USD |
Król i ja (ang. The King and I) – amerykański film muzyczny z 1956 roku w reżyserii Waltera Langa nad podst. musicalu Richarda Rodgersa i Oscara Hammersteina II pod tym samym tytułem opartego na powieści Anna i król Syjamu Margaret Landon[1].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]W latach 60. XIX wieku angielska nauczycielka Anna Leonowens została zatrudniona jako guwernantką licznych dzieci Mongkuta, króla Syjamu. Dotarłszy do Bangkoku światopogląd Anny ściera się z nieomal barbarzyńskim autokratyzmem Mongkuta. Anna z czasem dostrzega jak król musi się zmagać z próbami reform w jego zacofanym kraju. Niepewni swych uczuć Anna i Mongkut niedługo w sobie się zakochują. Tymczasem Tuptim jedna z żon króla wdaje się w romans z Lunem Tha, żołnierzem straży dworskiej[1].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Deborah Kerr – Anna Leonowens
- Marni Nixon – Anna Leonowens (głos w partiach wokalnych)
- Yul Brynner – król Mongkut
- Rita Moreno – Tuptim
- Leona Gordon – Tuptim (głos w partiach wokalnych)
- Terry Saunders – Lady Thiang
- Martin Benson – Kralahome
- Rex Thompson – Louis Leonowens
- Patrick Adiarte – książę Chulalongkorn
- Alan Mowbray – sir John Hay
- Geoffrey Toone – sir Edward Ramsay
- Carlos Rivas – Lun Tha
- Reuben Fuentes – Lun Tha (głos w partiach wokalnych)
- Judy Dan – Nadworna żona
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]| Nagroda | Kategoria | Nominowani | Wynik | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| Nagroda Akademii Filmowej | Najlepszy film | Charles Brackett | Nominacja | [3] |
| Najlepszy aktor pierwszoplany | Yul Brynner | Wygrana | ||
| Najlepsza aktorka pierwszoplanowa | Deborah Kerr | Nominacja | ||
| Najlepsza reżyseria | Walter Lang | Nominacja | ||
| Najlepsze zdjęcia (film barwny) | Leon Shamroy | Nominacja | ||
| Najlepsza scenografia i dekoracje wnętrz (film barwny) | John DeCuir, Lyle Wheeler, Paul S. Fox, Walter M. Scott | Wygrana | ||
| Najlepsze kostiumy (film barwny) | Irene Sharaff | Wygrana | ||
| Najlepsza muzyka w musicalu | Alfred Newman, Ken Darby | Wygrana | ||
| Najlepszy dźwięk | Carlton W. Faulkner 20th Century Fox SSD | Wygrana | ||
| Directors Guild of America Awards | Najlepsze osiągnięcie reżyserskie w filmie fabularnym | Walter Lang | Nominacja | [4] |
| Writers Guild of America Awards | Najlepszy scenariusz do musicalu | Ernest Lehman | Wygrana | |
| New York Film Critics Circle | Najlepszy aktor | Yul Brynner | Nominacja | [5] |
| Najlepsze kostiumy | Deborah Kerr | Nominacja | ||
| Najlepszy scenariusz | Ernest Lehman | Nominacja | ||
| Złote Globy | Najlepsza komedia/musical | Walter Lang | Wygrana | [6] |
| Film promujący międzynarodowe zrozumienie | Nominacja | |||
| Najlepszy aktor w komedii/musicalu | Yul Brynner | Nominacja | ||
| Najlepszy aktorka w komedii/musicalu | Deborah Kerr | Wygrana |
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]| Rok wyróżnienia | Amerykański Instytut Filmowy | Miejsce |
|---|---|---|
| 2002 | Lista 100 najlepszych amerykańskich melodramatów wszech czasów | 31. miejsce[7][8] |
| 2004 | Lista 100 najlepszych piosenek filmowych wszech czasów | 54. miejsce „Shall We Dance?”, wyk. Marni Nixon i Yul Brynner[9][8] |
| 2006 | Lista 25 najlepszych musicali wszech czasów | 11. miejsce[10][8] |
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Król i ja okazał się sukcesem finansowym i artystycznym, stając się piątym najbardziej dochodowym filmem 1956 roku[11]. Niektórzy recenzenci krytykowali film za zmiany w dialogach z produkcji na Broadwayu i pominięcie niektórych piosenek. W serwisie Rotten Tomatoes film uzyskał 93% oceny na podstawie recenzji 27 krytyków[12]. Film, tak jak większość adaptacji Anny i króla Syjamu, został zakazany w Tajlandii z powodu przedstawienia Mongkuta[13][14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Green 1999 ↓, s. 205.
- ↑ Król i ja (1956). The Movie Database. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
- ↑ wyniki 29. ceremonii rozdania Oscarów
- ↑ wyniki rozdania DGA - nagrody Amerykańskiej Gildii Reżyserów Filmowych za 1956 rok
- ↑ NEW YORK FILM CRITICS CIRCLE AWARDS | 1956. MUBI.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
- ↑ 1956 14th Golden Globe Awards. The Envelope. [dostęp 2023-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-21)]. (ang.).
- ↑ American Film Institute [online], afi.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-19].
- ↑ a b c Król i ja na filmweb - zakładka nagrody
- ↑ American Film Institute [online], www.afi.com [dostęp 2017-11-15].
- ↑ American Film Institute [online], www.afi.com [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-14].
- ↑ Finler 2003 ↓, s. 358-359.
- ↑ The King and I [online], Rotten Tomatoes [dostęp 2023-08-23] (ang.).
- ↑ Grossman 2010 ↓, s. 88.
- ↑ Barbara Crossette, Bhumibol Adulyadej, 88, People’s King of Thailand, Dies After 7-Decade Reign (Published 2016) [online], The New York Times, 13 października 2016 [dostęp 2023-08-23] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joel Waldo Finler: The Hollywood Story. Londyn: Wallflower Press, 2003. ISBN 1-903364-66-3. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
- Stanley Green: Hollywood Musicals Year by Year. Milwaukee: H. Leonard Corporation, 1999. ISBN 0-634-00765-3. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
- Nicholas Grossman: Chronicle of Thailand: Headline News Since 1946. Singapur: Editions Didier Millet, 2010. ISBN 978-981-4217-12-5. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
