Korzeń (Białoruś)
 Cerkiew Świętego Krzyża w Korzeniu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1774 |
| Kod pocztowy |
223127 |
| Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 54°20′25″N 27°43′50″E/54,340278 27,730556
| |
Korzeń (biał. Корань; ros. Корень) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie łohojskim. W 2009 roku liczyła 344 mieszkańców[1]. Wchodzi w skład sielsowietu Hajna.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Korzeń znajduje się 10 km na północ od Hajny i 17 km na północny zachód od Łohojska. Miejscowość leży na Wysoczyźnie Mińskiej, w pobliżu znajduje się kilka wzgórz o wysokości 200-280 metrów. Korzeń położony jest na dziale wód zlewni morza Czarnego i Bałtyku - obok wsi znajdują się górne biegi rzek Hajna (dorzecze Dniepru) i Ilia (dorzecze Niemna). Przez agromiasteczko przebiega droga Hajna-Pleszczenice.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Korzeń to jedna z najstarszych osad w rejonie Łohojska, jej historia sięga XIV wieku. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1395 r., kiedy to została podarowana przez wielkiego księcia Witolda nowo powstałej kapitule katedralnej św. Stanisława w Wilnie. Korzeń przez kilka wieków należał do kapituły katedry wileńskiej. W 1575 roku wybudowano tu drewniany kościół, który otrzymał status kościoła filialnego przy kościele w Hajnie. W 1605 roku świątynia uzyskała status parafialnej[2]. W wyniku reformy administracyjno-terytorialnej w Wielkim Księstwie Litewskim w połowie XVI wieku osada weszła w skład powiatu mińskiego województwa mińskiego.
W czasie wojny polsko-rosyjskiej w latach 1654-1667 świątynia spłonęła, w 1730 wybudowano nowy drewniany kościół katolicki i konsekrowano ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Świątynia ta została zniszczona podczas II wojny światowej[2]. Oprócz katolików Korzeń zamieszkiwała także ludność prawosławna, jednak ze względu na brak własnej cerkwi prawosławni odprawiali obrzędy w kościele.
W wyniku II rozbioru Polski w 1793 r. Korzeń znalazł się w granicach Imperium rosyjskiego, w powiecie dokszyckim, a od 1796 r. w powiecie borysowskim.
W 1919 r. Korzeń wszedł w skład BSRR, gdzie 20 sierpnia 1924 r. stał się siedzibą sielsowietu. W 1960 r. sielsowiet zlikwidowano i przyłączono do sielsowietu Hajna.
Od 1941 r. do 1944 r. Korzeń znajdował się pod okupacją niemiecką. Wśród ofiar hitlerowskiej akcji karnej w Chatyniu, która miała miejsce 22 marca 1943 r., większość stanowili wierni parafii rzymskokatolickiej wsi Korzeń, do której w tym czasie należała również wieś Chatyń[3].
Parafia rzymskokatolicka
[edytuj | edytuj kod]
Parafia leży w dekanacie wilejskim archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Kościół w Korzeniu istniał od 1575 roku. Parafia powstała w 1605 r.[4] W latach 1730–1943 istniał drewniany kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Od 22 września 1941 r. administratorem parafii był ks. Henryk Hlebowicz. 7 listopada 1941 r. został aresztowany przez białoruską policję i przewieziony do aresztu w Borysowie. 9 listopada został rozstrzelany w lesie koło Borysowa[5]. Obecnie (2017 r.) parafia organizuje się na nowo[6]. Wierni uczestniczą w nabożeństwach w prywatnym domu. Na miejscowym cmentarzu jest pochowany Dominik Łucewicz, ojciec pisarza Janka Kupały.
- Galeria
-
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny około 1900 r. -
Brama cmentarza katolickiego
.jpg)
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Belarus census. [dostęp 2020-04-04].
- ↑ a b Каталіцкія святыні. Частка 1. Страница 162 [online], orda.of.by [dostęp 2022-12-17].
- ↑ Catholic.by - Жалобнае набажэнства ў Хатыні [online], old.catholic.by [dostęp 2022-12-17] (biał.).
- ↑ Корань — парафія Cв. Антонія [online], catholic.by [dostęp 2022-12-17] (biał.).
- ↑ HENRYK HLEBOWICZ — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2022-12-20].
- ↑ День Святого Антония в д.Корень (+фото, видео, история) [online], pln.by [dostęp 2022-12-17].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona radzima.org
- Strona radzima.net
- Strona globus.tut.by [online], globus.tut.by [zarchiwizowane z adresu 2020-04-12].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
