Kazimierz Downarowicz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 czerwca 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Konsul RP w Antwerpii (Belgia) | |
| Okres | |
| Konsul RP w Kurytybie | |
| Okres | |
| Kierownik Działu Postępowania Celnego, radca Urzędu Celnego w Gdyni | |
| Okres | |
| Zastępca naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni | |
| Okres | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Kazimierz Downarowicz (ur. 1 czerwca 1885 w Klikowej, zm. 11 listopada 1939 w Piaśnicy) – polski inżynier, urzędnik dyplomatyczny, konsul RP w Belgii i Brazylii, zastępca naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kazimierz Downarowicz urodził się 1 czerwca 1885 roku w majątku Klikowa w pow. radomskim, jako syn Medarda Downarowicza h. Przyjaciel[1] i Stefanii z Hornowskich h. Korczak. Kształcił się w szkole średniej w Mitawie k. Rygi na Łotwie. Studiował w Liège (Belgia) na wydziale inżynierii. Po skończeniu fakultetu inżynierii praktykował swój zawód w wielkich zakładach przemysłowych w Sheffield w Anglii.
W roku 1920 został przeniesiony do Antwerpii w Belgii w charakterze attaché emigracyjnego; w roku 1922 został tamże konsulem RP. W roku 1928 mianowany konsulem w Konsulacie Generalnym RP w Kurytybie[2], gdzie pracował cztery lata.
Po powrocie do Polski pracował w Ministerstwie Skarbu, które delegowało go w połowie września 1934 do Gdyni, mianując kierownikiem Działu Postępowania Celnego i radcą Urzędu Celnego[3]. Był też prezesem Koła Urzędników Celnych i członkiem Polskiego Związku Zachodniego.
Został zamordowany w masowej egzekucji 11 listopada 1939 roku w Piaśnicy[4]. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Życie rodzinne
[edytuj | edytuj kod]Miał żonę Halinę z Kraszewskich i córkę Danutę. Jego braćmi byli znani polscy politycy Medard Downarowicz i Stanisław Downarowicz.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom III), Warszawa 1906, s. 244-245.
- ↑ Gazeta „Lud”, Kurytyba, 22.08.1928, Nr 58. [dostęp 2018-08-01].
- ↑ Księga adresowa Gdyni 1937–1938, s. 28.
- ↑ Ofiary zbrodni w Piaśnicy. [dostęp 2018-07-23].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Boniecki, «Herbarz Polski», 1902, t. V, s. 4
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
