For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Karol Daniel Kadłubiec.

Karol Daniel Kadłubiec

Karol Daniel Kadłubiec
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1937
Karpętna

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: folklorystyka, językoznawstwo, semiotyka kultury
Alma Mater

Uniwersytet Karola

Doktorat

1968

Habilitacja

1978
Uniwersytet Warszawski

Profesura

22 grudnia 1994

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Śląski w Katowicach
Uniwersytet Ostrawski

Prof. Daniel Kadłubiec – laureat „Śląskiego Szmaragdu” 2012

Karol Daniel Kadłubiec (ur. 22 lipca 1937 w Karpętnej) – polski slawista, badacz kultury, folkloru i języka Śląska Cieszyńskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana Kadłubca, polskiego nauczyciela i działacza społecznego. Początkowo uczył się w niemieckiej szkole ludowej. Po 1945 roku uczęszczał do polskiej szkoły podstawowej w Bystrzycy oraz do polskiego liceum w Czeskim Cieszynie (Český Těšín). Po jego ukończeniu w 1955 roku rozpoczął studia slawistyczne na Uniwersytecie Karola w Pradze. Dyplom magisterski uzyskał w 1960 roku za rozprawę poświęconą bajkom śląskim. W Pradze doktoryzował się pod opieką naukową prof. Karela Horálka w 1968 roku. Następnie w 1973 roku uzyskał tytuł kandydata nauk, a w latach 1978 (na Uniwersytecie Warszawskim) oraz 1988 (Uniwersytet Karola w Pradze) habilitował się. W 1994 roku uzyskał tytuł profesora.

Praca w Republice Czeskiej

[edytuj | edytuj kod]

Pracował w Katedrze Języków Obcych Instytutu Pedagogicznego ostrawskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (od 1991 – Uniwersytet Ostrawski) od 1964 roku, później na Uniwersytecie Karola, od 1991 roku był kierownikiem Zakładu Badań Etnikum Polskiego Uniwersytetu Ostrawskiego (przekształconego później w Instytut) z siedzibą w Czeskim Cieszynie. W latach 1990–1992 był kierownikiem Katedry Polonistyki i Folklorystyki, która powstała z jego inicjatywy. W tej instytucji w roku 2002 przeszedł na emeryturę, jednak w 2007 roku powrócił do niej jako visiting professor, a następnie professor emeritus.

Jest członkiem Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego na terenie Republiki Czeskiej (kierownik Miejscowego Koła w Mistrzowicach, działacz Zarządu Głównego i inicjator Sekcji Folklorystycznej).

Praca w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Równocześnie działał naukowo i organizacyjnie w Polsce. W 1991 roku wraz z prof. Ireną Bukowską-Floreńską, Haliną Rusek i Alojzym Kopoczkiem organizował kierunek etnologiczny w cieszyńskiej filii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W latach 1995–2005 kierował Zakładem Folklorystyki Ogólnej i Stosowanej. Kierował także Radą Programową Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”. Aż do emerytury kierował Zakładem Antropologii i Folklorystyki w Katedrze Pedagogiki, Psychologii i Antropologii Wydziału Humanistyczno-Społecznego Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Z jego inicjatywy w 2013 roku w Ustroniu otwarta została letnia Wolna Szkoła Nauk Filozoficznych i Społecznych im. prof. Jana Szczepańskiego[1].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem kilku książek oraz około 600 artykułów naukowych.

  • Kadłubiec K.D., Milerski W., Cieszyńska ojczyzna polszczyzna, Czeski Cieszyn-Cieszyn: Pro-print, 2001. ISBN 80-238-6725-3.
  • Kadłubiec K.D., Cieszyńsko-zaolziańska polszczyzna, Katowice: Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Katowicach, 1994. ISBN 83-900122-8-6.
  • Kadłubiec K.D, Górniczy śmiech: komizm ludowy pogranicza czesko-polskiego, Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 1995. ISBN 83-9049-14-1-9.
  • Kadłubiec K.D., Jan Szczepański. Dzienniki z lat 1935–1945, Ustroń: Muzeum Ustrońskie im. Jana Jarockiego, 2009. ISBN 978-83-60551-24-0.
  • Kadłubiec K.D., Kultura ludowa na pograniczu, Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1995. ISBN 83-226-0620-6.
  • Kadłubiec K.D., Polská národní menšina na Těšínsku v České republice, Ostrawa 1998. ISBN 80-7042-479-6.
  • Kadłubiec K.D., Płyniesz Olzo. Monografia kultury ludowej Śląska Cieszyńskiego, Czeski Cieszyn: Uniwersytet Ostrawski, 2016. ISBN 978-80-7464-871-7.
  • Płyniesz OlzoZarys kultury duchowej ludu cieszyńskiego, red. D. Kadłubiec, Ostrawa: Profil, 1970.
  • Kadłubiec K.D., Śpiywo Anna Chybidziurowa a jeji sómsiedzi, Bystrzyca: Ducatus Teschinensis, 2018. ISBN 978-80-906986-1-1.
  • Kadłubiec K.D., W cieszyńskim mateczniku, Czeski Cieszyn: Kongres Polaków w Republice Czeskiej, 2015. ISBN 978-80-87381-18-2.
  • Płyniesz Olzo ... Vol. 1-2 (1970-1972) (red.)
  • Gawędziarz cieszyński (1973) (wraz z Józefem Jeżowiczem)
  • Na cieszyńskiej ziemi: jednodniówka z okazji dwudziestolecia Sekcji Folklorystycznej przy Zarządzie Głównym Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego (1985) (red.)
  • Uwarunkowania cieszyńskiej kultury ludowej (1987)
  • Ojcowski dom: jednodniówka na dwudziestopięciolecie Sekcji Folklorystycznej Zarządu Głównego Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego (1990) (red.)
  • Raz, dwa, trzy, wychodź ty!: twórczość słowna polskich dzieci z Zaolzia (1993) (wraz z Iloną Frydą)
  • Cieszyńsko-zaolziańska polszczyzna (1994)
  • Górniczy śmiech: komizm ludowy pogranicza czesko-polskiego (1995)
  • Kultura ludowa na pograniczu (1995) (red.)
  • Nasza ojcowizna: jednodniówka na trzydziestolecie Sekcji Folklorystycznej przy Zarządzie Głównym Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego (1995) (red., wraz z Janem Szymikiem)
  • Polská národní menšina na Těšínsku v České republice (1920-1995) (1997)
  • Cieszyńska ojczyzna polszczyzna (2001) (wraz z Władysławem Milerskim)
  • Skoro zapómniane: o radościach i smutkach starej Karwiny (2002)
  • W cieszyńskim mateczniku (2015)
  • Plyniesz Olzo. Monografia kultury ludowej Ślaska Cieszyńskiego – (Kadlubiec i kolektyw – 2016)

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Daniel Kadłubiec został laureatem nagrody imienia ks. Leopolda Jana Szersznika [online], zwrot.cz, 24 października 2020 [dostęp 2021-03-21] (pol.).
  2. Laureaci Nagrody im. Wojciecha Korfantego w l. 2001 – 2010 [online], zg.org.pl [dostęp 2016-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-04].
  3. Nagrody Historyczne 2010 – Polityka.pl [dostęp 2010-05-07].
  4. Teresa Semik: Ślązak Roku: Ewelina Sokół-Galwas. Finał konkursu „Po naszymu, czyli po śląsku”. Dziennik Zachodni, 2013-11-24. [dostęp 2021-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-26)].
  5. Prof. Daniel Kadłubiec Ambasadorem Polszczyzny poza Granicami Kraju. senat.gov.pl, 2015. [dostęp 2018-03-22].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Karol Daniel Kadłubiec
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?