Karl Theodor Fahr (ur. 3 października 1877 w Pirmasens, zm. 1945) – niemiecki lekarz, patolog.

W 1903 otrzymał doktorat na Uniwersytecie w Gießen, kontynuował naukę u Eugena Bostroema w Giessen, Morrisa Simmondsa w Hamburgu oraz u Ilji Miecznikowa w Paryżu. W 1924 roku został dyrektorem Instytutu Patologicznego w Hamburgu-Eppendorfie. Fahr pamiętany jest za prace nad patologią nerek. Razem z Franzem Volhardem opublikował monografię na temat choroby Brighta "Die Brightsche Nierenkrankheit". W 1923 roku jako jeden z pierwszych opisał związek palenia papierosów z rakiem oskrzeli^[1]. Ponadto, opisał rzadką chorobę neurodegeneracyjną, znaną dziś pod eponimiczną nazwą choroby Fahra^[2].

• Die Bright’sche Nierenkrankheit: Klinik, Pathologie und Atlas. z Franzem Volhardem, Springer, Berlin 1914.
• Die Nierengewächse. [w:] Friedrich Henke, Otto Lubarsch (Hrsg.): Handbuch der speziellen pathologischen Antomie und Histologie. Band 6, 1. Berlin 1925.
• Zusammenhangstrennung und durch Gewaltanwendung bedingte krankhafte Veränderungen des Nierenbeckens und des Harnleiters. [w:] Friedrich Henke, Otto Lubarsch (Hrsg.): Handbuch der speziellen pathologischen Antomie und Histologie. Band 6, 1. Berlin 1925.

• Heidland A, Gerabek W, Sebekova K. Franz Volhard and Theodor Fahr: achievements and controversies in their research in renal disease and hypertension. „J Hum Hypertens”. 15. 1, s. 5-16, 2001. PMID: 11223997. 
• Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten funfzig Jahre. T. 1. Monachium-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 385.

• Karl Theodor Fahr w bazie Who Named It (ang.)