Karl Georg Huyn

generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1857 Wiedeń, Cesarstwo Austrii
Data i miejsce śmierci	2 lutego 1938 Rottenbuch, Królestwo Włoch
Przebieg służby
Lata służby	1879–1918
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Jednostki	Pułk Ułanów Nr 2 17 Brygada Kawalerii 10 Brygada Kawalerii Dywizja Kawalerii Kraków 12 Dywizja Piechoty
Stanowiska	komendant pułku komendant brygady komendant dywizji generalny inspektor kawalerii komendant korpusu namiestnik Galicji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Karl Georg Otto Maria Huyn (ur. 18 listopada 1857 w Wiedniu, zm. 2 lutego 1938 w Rottenbuch koło Bolzano) – generał pułkownik cesarskiej i królewskiej Armii, ostatni namiestnik Królestwa Galicji i Lodomerii.

Ukończył szkołę wojskową w St. Pölten (1875), a następnie Terezjańską Akademię Wojskową w Wiener Neustadt (1879)^[1]. 24 kwietnia 1879 został mianowany podporucznikiem i wcielony do Czeskiego Pułku Dragonów Nr 2 (1879–1880) , który wówczas stacjonował w Sopronie^[2]. W następnym roku został przeniesiony do Pułku Ułanów Nr 11 w Żółkwi (1880–1881)^[3]. W latach studiował w Szkole Wojennej w Wiedniu. Po ukończeniu Szkoły Wojennej w Wiedniu (1881–1883) jako porucznik przydzielony do Sztabu Generalnego Armii (1884–1887)^[1], był oficerem sztabowym w Mariborze i Lwowie. Następnie służył w dowództwie 2. korpusu armijnego w Wiedniu (1887–1892), awansowany kolejno na kapitana (1887) i majora (1892). W latach 1892–1893 attache wojskowy w Bukareszcie^[1]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1896^[4]. Następnie szef sztabu dywizji kawalerii w Krakowie (1893-1898), w 1898 był komendantem 2. dywizjonu Czeskiego Pułku Dragonów Nr 2 w Tarnopolu^[5]. 9 lipca 1899 mianowany na stopień pułkownika został dowódcą Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 2 w Tarnowie (1899-1904)^[6][7]. Następnie dowódca 17 Brygady Kawalerii w Wiedniu (1904–1905)^[8]. 30 października 1905 został mianowany generałem majorem^[4] i dowódcą 10 Brygady Kawalerii w Wiedniu (1905–1907)^[9] Potem ponownie dowódca 17 Brygady Kawalerii (1907–1909)^[10], W kwietniu 1909 objął komendę Dywizji Kawalerii Kraków (1909–1911)^[11]. Na tym stanowisku 26 kwietnia 1910 został mianowany na stopień marszałka polnego porucznika^[4]. W 1911 został komendantem 12 Dywizji Piechoty w Krakowie (1911–1912)^[12] a potem wyznaczony na stanowisko generalnego inspektora kawalerii (1912–1914). W czasie I wojny światowej (od sierpnia do września 1914) dowodził 17 Korpusem. W październiku 1914 r. przeniesiony z powodu nieudolności w stan spoczynku^[1]. W marcu 1917 r. przywrócony do służby czynnej, a 14 maja 1917 został mianowany na stopień generała pułkownika^[1]. Był Namiestnikiem (generalnym gubernatorem) Galicji (1 marca 1917 – 1 listopada 1918). Prowadził politykę, szczególnie od traktatu brzeskiego, przeciwną narodowym dążeniom Polaków i popierał Ukraińców, uważając ich za bardziej lojalnych wobec Austro-Węgier^[1]. 1 listopada przekazał władzę swemu zastępcy, Ukraińcowi Wołodymyrowi Decykewyczowi. 1 grudnia 1918 r. przeniesiony w stan spoczynku przez władze republikańskie. W okresie międzywojennym żył w południowym Tyrolu, gdzie zmarł^[1].

Pochodził ze starej szlacheckiej rodziny wywodzącej się z Niderlandów i służącej od wieków w armii Habsburgów. Był synem generała hr. Johannesa Karla Augusta Huyna i Natalii hr. Sarnthein. Jego brat Paul von Huyn (1868–1946) był arcybiskupem Pragi^[1][13]. W 1892 ożenił się z Ignatią Karoliną Kollonitz von Kollegrad (1871-1956) z którą miał dwóch synów: Johannesa Franza (1894–1941) i Karla Georga (1898–?).

• Order Korony Żelaznej 3. klasy – 18 kwietnia 1903
• Krzyż Komandorski włoskiego Orderu św. Maurycego i Łazarza – kwiecień 1903
• Order Świętego Aleksandra – sierpień 1909
• pruski Order Korony I klasy – kwiecień 1910
• Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii – kwiecień 1910
• Krzyż Rycerski Orderu Leopolda – 28 lutego 1911
• wielki krzyż Orderu Domu Sasko-Ernestyńskiego – kwiecień 1912
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej (Signum Laudis) – 24 lipca 1917
• Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne – 27 października 1917
• Order Korony Żelaznej 1. klasy z dekoracją wojenną – 22 grudnia 1917

• Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1880. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1879. (niem.).
• Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
• Karl Georg Reichsgraf von Huyn. austro-hungarian-army.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-05)].