Kamerling Świętego Kolegium Kardynałów – w przeszłości skarbnik Kolegium Kardynalskiego, administrujący dobrami i dochodami tej instytucji. Do jego obowiązków należało także odprawianie mszy żałobnych za zmarłych kardynałów. Był odpowiedzialny za rejestry zwane Acta Consistorialia. Urząd ten sprawował zawsze jeden z kardynałów. Nie należy mylić go z kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego.

Geneza tego urzędu nie jest zbyt dobrze znana. Pierwszy bezsporny dowód na jego istnienie pochodzi dopiero z 1272 roku. Początkowo większość kardynałów sprawujących tę funkcję sprawowała ją dożywotnio, jednak po reformie z 1437 roku przyjęła się praktyka wybierania kamerlingów na roczną kadencję, z opcją reelekcji. W czasach współczesnych urząd ten stracił na znaczeniu, stając się funkcją czysto honorową. Po raz ostatni został wymieniony w Annuario Pontificio na rok 1997, jednak Stolica Apostolska nie wydała żadnego oficjalnego komunikatu o jego zniesieniu. Ostatnim kardynałem sprawującym tę funkcję był Holender Johannes Willebrands, który zmarł w 2006.

• Kamerlingowie Kolegium Kardynalskiego. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-11-10]. (ang.).
• Konrad Eubel, Hierarchia Catholica Medii Aevi, vol. I-III, 1913
• I.S.Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
• Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984