Kalimagnezja – nawóz potasowy składający się z siarczanu potasu (K
2SO
4; 26–30%) i siarczanu magnezu (MgSO
4; 25–38%)^[1].

Otrzymywany jest najczęściej z langbajnitu (2MgSO
4·K
2SO
4) lub poprzez działanie roztworu siarczanu magnezu (występującego naturalnie jako epsomit i kizeryt) na roztwór chlorku potasu. Obie sole miesza się w stosunku równomolowym. Z roztworu krystalizuje sześciowodny siarczan magnezu potasu, K
2SO
4·MgSO
4·6H
2O, czyli kalimagnezja^[2][3]:

2KCl + 2MgSO
4 + 6H
2O → K
2SO
4·MgSO
4·6H
2O↓ + MgCl
2

Taki sam skład chemiczny, K
2SO
4·MgSO
4·6H
2O, ma minerał pikromeryt(inne języki) (schönit). Nazwę kalimagnezja należy stosować do produktu uzyskanego sztucznie^[3].

Nawóz ten wykazuje:

• dobre właściwości fizyczne, nie jest higroskopijny, nie zbryla się i dlatego jest łatwy w wysiewaniu^[2]
• nie zawiera chlorków, dlatego jest odpowiedni pod rośliny wrażliwe na chlor^[1]
• nadaje się na wszystkie gleby^[1].
• może być mieszany na krótko przed rozsianiem z superfosfatem i siarczanem amonu lub tomasyną i azotniakiem^[1].
• wysiewany jest bezpośrednio lub kilka dni przed siewem, lub sadzeniem roślin i od razu bronuje^[1].

Ponadto kalimagnezję stosuje się do otrzymywania siarczanu potasu. Roztwór kalimagnezji traktuje się kolejną porcją roztworu chlorku potasu. Z mieszaniny krystalizuje docelowa sól^[3]:

2KCl + K
2SO
4·MgSO
4 → 2K
2SO
4↓ + MgCl
2