Julius Blüthner
| |
| Imię i nazwisko |
Julius Ferdinand Blüthner |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
budowniczy instrumentów |
Julius Ferdinand Blüthner (ur. 11 marca 1824 w Falkenhain, zm. 13 kwietnia 1910 w Lipsku[1][2][3]) – niemiecki budowniczy instrumentów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Zawodu uczył się w firmie Hoelling & Spangeberg w Zeitz[1]. W 1853 roku założył w Lipsku własną wytwórnię fortepianów, początkowo zatrudniającą 3 rzemieślników[2][3]. Od początku budował instrumenty według własnego modelu konstrukcyjnego[1]. W 1856 roku opatentował ulepszony mechanizm repetycyjny własnego pomysłu[1], a w 1873 roku konstrukcję fortepianu z dodatkowymi strunami, tzw. alikwotami, wzbogacając znacznie barwę dźwięku instrumentu[1][2]. Od 1863 roku jego firma zajmowała się także budową pianin[1]. Rok później zatrudniał już 800 osób[3].
W szczytowym okresie firma Blüthnera produkowała rocznie 3 tysiące instrumentów[1][2]. Na jego fortepianach grali m.in. Ignaz Moscheles, Carl Reinecke i Ferenc Liszt[1]. W 1867 roku instrumenty Blüthnera zostały wyróżnione złotym medalem na wystawie światowej w Paryżu[1].
Po śmierci Blüthnera prowadzenie firmy przejęli jego synowie Max, Robert i Bruno[3]. Fabryka została zniszczona w trakcie II wojny światowej[1][3]. Po 1945 roku została odbudowana przez Rudolpha Blüthner-Haesslera[1][3].
Był autorem napisanej wspólnie z Heinrichem Gretschelem pracy Lehrbuch des Pianofortebaus in seiner Geschichte, Theorie und Technik (Lipsk 1879, 3. wyd. 1909, 4. wyd. 1921)[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 342. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 371. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 87. ISBN 0-674-37299-9.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
